Dag 49, Carcassone - Argeliers 76 km

Het weer:
We begonnen met lichte motregen, hoge temperatuur, helaas te veel regen om in shirt te rijden, maar ook weer te weinig om een regenjas aan te trekken, dus regenjas los aan. Om een uur of tien veranderde het weer, het hield op met regenen en de wind stak op, licht tegen. Later volop zon, heerlijk te,e-rat uurtje door de wind.

De route:
De route was net als gisteren in het tweede deel beroerd, veel grof grind en de weg werd nauwelijks met borden aangegeven. Dit kan beter.


De gegevens:
4:50 gefietst, om 08:15 uur vertrokken en om 17:15 gestopt. Afstand 76 km, gemiddelde 14 km. Stijgen 155, dalen 220. Hoogste snelheid 30 km p/u.

Het verslag:

Ontmoeting

Het gebeurt altijd wel eens een keer op reis dat je iemand ontmoet die maar blijft praten tegen je en zelf hoef je helemaal niets te zeggen dan alleen maar ja of ik begrijp het. Zo’n iemand kwamen we vandaag ook tegen. Ze had in de gaten gekregen dat wij ook Nederlanders waren, dus misschien een beetje op dezelfde golflengte. Franse van geboorte, maar ze woont in Amsterdam. Wat een verhalen had ze. En net dat we zouden vertrekken en afscheid hadden genomen begon ze weer. Oké, we hoefden geen 100 of 90 km te doen vandaag dus laat maar praten. We kennen het.
Zo waren we vanochtend vertrokken uit een nat miezerig Carcassonne en verdorie weer over zo’n geiten paadje. Het lange gras scheurde langs onze tassen en benen. Gelukkig kwamen we bij een weg uit en aan de overkant stond onze route aangegeven over een mooi pad. Het miezeren hield op en wij genoten van de stilte en het landschap. Weer al die cipressen, bootjes die langs voeren en mensen die zwaaiden. Bij bijna elke sluis werd nu wel drinken aangeboden en werk handschoenen. Vaak voor de dames, die de boot naar de kant moeten trekken. Soms best een leuk gezicht. Andersom ook voor hun als ze naar ons kijken als we net niet door zo’n poortje passen en niet afstappen en waggelend met de fiets tussen onze benen verder lopen.
Het pad loopt nu naar beneden naar de Middellandse Zee en dat merken we. Na een sluisje met een groot verval gaan we dan best steil naar beneden. De stuurmanskunst van Hans is voortreffelijk. Ik hoef niet bang te zijn dat hij het water inrijdt, want het zijn smalle paadjes. Onder de bruggen door staan op dit traject geen hekjes en liggen er keitjes. Aangeraden wordt om af te stappen. Nee, wij rijden door en maken geluid. De stenen bruggetjes bij de aquaducten met die lage muurtjes vinden we ook spannend. Maar 80 cm breed en belegd met keitjes. Stabiel rijden is dan een eerste vereiste.
Waar we het meest van genoten deze route was het gezang van de vogeltjes, de stilte en dan opeens het gekrijs van de cicaden alsof ze een wedstrijd hielden. Stilte en ze begonnen weer.
De haventjes in al die plaatsjes liggen vol met huur boten. Nu zien we ook heel veel restaurantjes in die plaatsjes. Op het eerste gezicht is het plaatsje, maar als je er eenmaal bent is het soms bijna een grote stad.
Het is prima weer geworden voor ons na die miezer regen. Morgen rijden we naar Bezier en trekken dan noordwaarts in de hoop lavendelvelden te zien. En natuurlijk zonnebloemen die we vandaag al even zagen. Thuis heeft al een paar mooie foto’s gestuurd. De lavendel bloeit daar volop.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen