Dag 43, L’Aguillon sur Mer - Rohan, 72 km.

Het weer:
Vandaag reden we weg met bewolking, flauw zonnetje, fris, maar niet te fris. Al snel werd het warm en namen de wolken toe. In de middag kwam er opeens onweer, dat heeft tot 3 uur geduurd en tot 4 uur regen. De wind was licht tegen in de buien hard tegen. Aan het einde van de middag konden we zonder regenbroek en jas weer rijden.

De route:
De route was lang en ging via veel omwegen door moerassen, maar de dreiging van onweer en de schaarste aan overnachtingen in het gebied deden ons besluiten om van de route af te wijken en een eigen route te maken. Eerste deel ging prima, via rustige wegen, mooie veer, met hangbrug, tot het onweer begon hebben we prima gereden, daarna moesten we toch over een drukke verkeersweg in de regen en onweer, gelukkig was ons achterlicht goed zichtbaar.

De gegevens:
72 km, 4,5 uur fietsen, gemiddeld 16 km p/u. Vertrokken om 08:15 en gestopt om 16:30 uur. Maximum snelheid 33 km p/u. Stijgen 208 en dalen 188.

Het verslag:

Regen en onweer

Niets is zo spannend als in het onweer rijden. Bij voorkeur doen we dat niet. Hier is het raar onweer. Geen donder en bliksem dat je rilt van de schrik. Alleen maar gerommel en wat regen en af en toe wat harder. Dwingen we het geluk af of hebben we het gewoon? We moeten nu wel een bankje gaan zoeken om ons broodje te eten zeg ik dan. Al wat we zien is geen bankje. In St.Jean d’Angle zien we zo’n marktpleintje met een dak erboven. Ook een bakker op de hoek. Het brood blijft in de tas en we kopen een lekker pizzabroodje dat warm gemaakt wordt voor ons. Buiten staan stoeltjes en wij nemen plaats. Ja, lekker dat gaat er wel in. Drup, drup. Wat krijgen we nou? We verhuizen met de stoeltjes naar het marktpleintje en de bui barst los. Eten en wachten. Na een uurtje proberen we het toch maar. Volgende dorp met regenjas aan. Weer schuilen. Nu in een bushokje. We proberen de tijd te doden met boter kaas en eieren te krassen op de grond, maar de krijtjes voldoen niet. In de verte een bliksemschicht. De regen wordt minder. Zullen we? Ja. Dan een bordje Royan. Oké, daar moeten we naar toe. Rechtsaf. Oef een D-weg best druk. We nemen onze voorzorgsmaatregelen. Extra achterlichtje erop dat een seintje geeft op de gps als er een auto aankomt. Regenbroek aan, die was nog niet echt nodig. Rijden maar. Precies op de streep wordt er gestuurd. Geweldig doet Hans dat. Ik hoef alleen maar mee te trappen. Om half vijf waren we in ons hotel. High five. Gelukt.

Dit is wat we dan vanmiddag meemaakten en zelfs met foto’s van onweersluchten. Maar vanmorgen reden we nog langs mooie strandvilla’s en stranden waar mensen met hun blote voeten in de modder liepen te zoeken naar iets. Het verkorten van de fietsroute vinden we geen probleem. Achteraf gelukkig maar. We rijden Rochefort door en moeten ergens het water over. Hoe? Geen idee. Op een gegeven moment zien we een stel hoge masten met tuien. Wat het voor moet stellen? Nog steeds geen idee. Dichterbij gekomen zien we dat het een hangveerbrug is geen veerpont zoals wij die kennen, want die vaart. Hoog boven het water is de rails waaraan de kabels hangen. We kopen een kaartje en gaan de brug op. Hek gesloten. De veerbaas rinkelt met een bel en we zweven over naar de andere kant. Fantastisch. Zoiets hebben we nog nooit gezien. Door die pont te nemen, hadden we niet willen missen, sneden we zeker 20 km van de route af.

De natuur? Vandaag weer de marais. De zonnebloemen worden al hoger. De graanvelden gaan al goudgeel kleuren. We horen
Regelmatig hop, hop roepen. Teken dat die hier ook zit. Oleanders bloeien volop en de agapanthus staat hier gewoon langs de weg. Tijdens het eten zien we en echtpaar aan een tafeltje verderop een mooie mand naast zich op de stoel zetten. Er steekt een donzig hondenkopje uit. Hij mag ook aan tafel en niet op de grond zoals wij dat kennen.
Gekeken waar we met de echte veerpont oversteken om morgen weer een stuk af te snijden.
Welterusten.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen