Dag 39, Saint Brevin les Pins - Les Moutiers en Ritz, 43 km.

Het weer:
Dit keer vertrokken met bewolking, 23 graden en dat is het gebleven, af en toe een zonnetje, maar dreigende luchten. Vandaag hing er onweer in de lucht en dat brak ook los om 3 uur.

De route:
Wederom goed gemarkeerd met borden, groene fietsjes op de weg en pijlen. Toch af en toe over grindpaden en ook weer veel op en neer met veel bochten.

De gegevens:
Afstand 43 km in 3:20 uur, gemiddeld 13 km; stijgen 329 m, dalen 309 m, maximum 38 km p/u. Om 09:00 uur gestart om 14:00 uur gestopt.

Het verslag:

Geluk

Met klokgelui werden we vanmorgen uitgeleide gedaan. Ze gingen flink tekeer en het was nog geen negen uur. Misschien een voorbode voor ons geluk.
Dachten we hele stukken langs de oceaan te fietsen, werden we iedere keer omgeleid. Zou het komen door al die dure huizen die je hier langs de kust ziet? We vonden het een beetje saai worden. Maar bij Pornic was er leven. We reden reden na een mooi stukje recht op het casino af. Daar hebben we niet ons geluk kunnen beproeven, want er was iets gaande. Politie en gendarmerie waren in vol ornaat aanwezig en stonden startklaar. Er liepen mensen met accreditaties en op de balkons stonden mensen te kijken. Wij reden gewoon door, nagekeken en gegroet door al die bewaking.
Dat groeten hebben we de afgelopen weken veel gedaan, maar nu we Nantes voorbij zijn wordt er amper meer terug gegroet en is de koffie opeens ook veel duurder. Toch gek.
Pornic heeft een leuke haven met veel mooie oude houten boten. Dan gaan we niet snel en sjouw ik onze vrachtwagen achter Hans aan. Doe ik met plezier, maar niet te lang.
Toch snijden we vandaag weer een stuk af en zijn we achteraf blij dat we dat gedaan hebben. Bij het strand van Les Moutiers eten we ons broodje en fotografeert Hans het bijzondere licht dat we boven de zee zien. Het is er maar kort.
Op naar de camping. Wel vroeg en we worden hartelijk ontvangen. Alles is in orde. We hoeven ons niet af te drogen met ons T-shirt en ook geen kast open te breken. En dan begint het opeens te regenen en te onweren. Wat zijn we toch een bofkonten.
Gelukkig kunnen we rond half zeven naar het dorp voor wat eten.
Later op de avond zitten we lang aan de telefoon met Marianne die wat verhalen met ons wil delen. Heel fijn om zo goed contact met elkaar te hebben. Wat fijn dat dat kan.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen