Dag 34, Roscoff - Plougonven, 43 km.

Het weer:
Koud en veel wind. In de middag rond 13:00 kwam de zon door en draaide de wind naar Zuid-Oost. We hebben er niet veel last van gehad, behalve toen we Roscoff verlieten. Langs de kust was het heftig. Om 6 uur was het door de wind erg koud, het was opeens weer vloed, waardoor het water goed in beweging was, dit maakte het nog extra koud, je proefde de zee op de pier. Aan het einde van de middag was het heerlijk zonnig en waren we op het adres.

De route:
We hebben nu de eurovelo 4 verlaten en volgen nu de Eurovelo 1, Velodysee. We zijn van de route afgeweken en hebben de D769 gevolgd, deels met fietspad en deels zonder, maar het was zo stil dat het niet uitmaakte. Dit scheelde heel wat klimmen. We waren snel in Morlaix. Het overnachtingsadres lag aan een klein plaatsje (Plourin les Morlaix), de route wees ons door een dal omlaag en weer steil omhoog om daarna via een landweg naar de boerderij te rijden, maar er was ook een voie verte en die ging niet op en neer, deze hebben we na goed berekenen genomen en hierdoor kwamen we precies goed uit, zonder al te veel klimwerk.
Wat gegevens:
43 km in 3 uur fietsen, gemiddelde van 14,3; 420 m stijgen en 333 m dalen; Max. 42,63 km/u.

Het verslag:

Leven als God in Frankrijk?

Het lijkt er wel op, want wat zijn we op een fantastische plek beland. Een oud boerderijtje helemaal verbouwd tot een BB met allemaal kamers met eigen deur naar buiten. Overal zitjes in of uit de wind. Leuk ingerichte kamers en een vriendelijke gastvrouw. Wat wil je nog meer. De eigenaars lijken het prima voor elkaar te hebben. Alleen nog wat meer gasten, want dat liep niet zo in mei. Nou ja, wij zijn er. En nu zitten we heerlijk in het zonnetje met ons broodje en een kop thee.
Zwaluwtjes vliegen de schuur in en uit, een tortelduif zit te koeren en de vogeltjes in het bos laten zich ook horen. Verder is het stil.
We voelen ons echte bofkonten. Eerst al vanmorgen door een goede beslissing te nemen en geen kruipdoor-sluipweggetjes te hoeven nemen. Geen weg met kuilen die je soms net niet op tijd ziet en dan allebei tegelijk au roept. Super.

Geen restaurant in de buurt stond er bij de reservering, dus aten we in Morlaix. We hoefden alleen maar de voie verte af te rijden tot er een zijweg kwam met het bord La Grange de Coatelan en na een paar honderd meter waren we dus in dat kleine paradijsje.

Gisteravond hadden. We in het restaurant een plekje bij het raam.voor het raam stond een groot aquarium met krabben en kreeften denken we. Die ene krab die naast mij zat leek de baas. De andere krabben werden weggejaagd door even uit te halen met lange scherpe punten. Net als die kreeften. Van hen waren de scharen dichtgebonden met plakband. Tijdens het wachten konden we ze goed bestuderen. We hebben wel vis gegeten en hen hebben we maar laten zwemmen.

We waren weer terug bij de kust en o wat was het koud. Ze zeggen dat Bretagne een mild klimaat heeft. Voor ons lijkt het er nog niet op. Spijt dat we toch naar Finisterre (zo noemen ze dit deel van Bretagne) zijn gegaan hebben we niet. Het is het einde van de wereld dachten ze lang geleden. Vandaar.
Als Hans mooie foto’s ergens heeft gemaakt zijn we samen gelukkig. Al ben ik gisteravond en vanmorgen vroeg niet meegegaan. Mij te koud.
Vorige gasten hadden voor ons twee bekertjes yoghurt buiten in de vensterbank gezet en dat kwam goed uit, want dat was er niet bij het super ontbijt dat we kregen. De chocolade broodjes namen we maar mee in een servetje. We hebben ze net op. Ze kwamen platgedrukt tevoorschijn uit Hans zijn fiets shirtje, met een zout smaakje, was het nog net te doen.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen