Dag 31, Paimpol - Lannion, 54 km.

Het weer:
Blijft een beetje hetzelfde, bewolkt harde wind, Max 16 graden en gevoelstemperatuur 11 graden. Laat in de middag bleek zonnetje, toch in de korte broek gereden. Als je stil stond was het koud.

De route:
Nog steeds de Eurovelo 4 gevolgd tot Saint Nicola, daar besloten we de route te verlaten en rechtstreeks naar Lannion te rijden, het weer was somber en we hadden zin om op te schieten, 50 km doorgestoken. De route is goed aangegeven, alleen ga je wel af en toe over mountainbike paden, door bos, smalle grind of zand weggetjes. Niet aan te bevelen met regen. Voordeel is wel dat je niet over drukke wegen hoeft te rijden, wel goed uitkijken bij zijwegen, omdat meestal de wegen dwars op de hoofdroute staan, moet je altijd om kijken of half over je schouder om het andere verkeer te kunnen zien, stoppen is dus niet overbodig.
Weer klimmen en dalen, maar minder dan de afgelopen twee keer, zie profiel foto.
Gereden 4:30 uur, gemiddeld 13 km p/u, 539m gestegen en 529m gedaald, was een relatief eenvoudige route.

Het verslag:

Verrassingen

Wat leuk is het om zo’n oud stadje binnen te komen. Op de hoek zag ik al zo’n vakwerkhuizen staan en zei dat we toch wel even naar het centrum moesten, want er zou vast meer komen. Ja hoor, onze route gaat er naar toe. Eerst een flink eind omhoog fietsen langs leuke oude panden. Achter de wandelaars aan en wandelaars achter ons, inhalen konden we ze niet, zo langzaam ging het, maar toen we boven waren kregen we wel complimenten dat we het zonder af te stappen gehaald hadden. De antieke boekwinkel was al aan het uitstallen. Bij de andere winkels bleven de luiken gesloten. Staat altijd zo gezellig als ze open zijn. Alleen hier vieren ze ook tweede pinksterdag en om half elf kun je nog geen kop koffie krijgen ook al hebben ze de deur al open en staat alles klaar.
Een bijzondere kerk, St.Yves, bekeken met veel houten beelden en mooie glas-in-lood-ramen en teleurgesteld verlieten we het leuke stadje weer via de route. Hans twijfelde. De gps gaf anders aan en maar goed dat we die niet volgden. De bordjes waren echt duidelijk. Hup weer naar beneden door weer zo’ leuk straatje. Tegen de gevel staan bijna overal bloemetjes. Een vrolijk gezicht.
Onderaan de straat gekomen, ja we moesten naar beneden en goed in de remmen knijpen, moesten we linksaf een parkje in. Niet twijfelen Hans, de bordjes geven het duidelijk aan. Nou, zie je die brug? Daar moeten we over. Dit is niet goed. Kom op, we gaan kijken. Er gaat vast een pad naartoe. Inderdaad maakt het pad een bocht en blijkt de rivier daar een bocht te maken en worden we naar een oude brug geleid. De houten hekjes zijn best wel een obstakel voor onze lange vrachtwagen, maar als ik aan de achterkant een beetje optil en opzij zet lukt het. Verrassing nummer twee was dat.
Vrolijk rijden we verder af en toe een klim en dan weer een aardig stukje dalen en niets hoeven doen en dan opeens verrassing nummer drie. We doen toch de route Velo Maritime? Potjandorie worden we weer eens het bos ingestuurd. Het is net een oerbos. Het eerste stukje gaat goed. Dan komt er een echtpaar aan met hun fietsen aan de hand. O jee. Ze komen net naar boven lopen. We vragen niets en fietsen door. Oei, het smalle pad is nat. Voorzichtig stuurt Hans de fiets over dat glibberige stuk pad dat opeens weer droog is. Wat een geluk dat we niet af hoefden te stappen. Wat gaat er nog meer komen? Bij een bocht zien we dat er een huisje staat midden in dat diepe oervorm met zijn varens en waterstroompjes. Zijn we er net voorbij opper ik om daar maar pauze te houden, want dat hadden we nog niet gehad. Thee in plaats van koffie en dat lekkere broodje.
Langs het huisje staan hortensia’s in de knop en brandnetels ertussen door. Als de hortensia’s straks bloeien zal het vast weer mooie foto’s opleveren. Gaan we niet op wachten.
De deuren en de ramen zijn dichtgetimmerd en langzaam neemt het bos bezit van het huisje. Wij houden pauze lekker uit de wind. En dan horen we stemmen. Een vakantie familie komt langs. En nieuwsgierig als we zijn naar wat er nog gaat komen, Hans is bang dat we weer omhoog moeten, vragen we of het straks moeilijk wordt. Nee, is het antwoord. Het klopt. We komen veilig het bos weer uit. Dat was verrassing nummer drie en vier.
We slaan een stuk van de Eurovelo 4 over en steken via C-wegen af door naar Lannion. We hoeven niet heel Frankrijk precies langs de rand te volgen. Ondertussen hebben we ook onderdak gevonden en iets gegeten en gaan onze kamer niet meer uit.
Buiten is het koud en het waait behoorlijk. Morgen gaan we weer los.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen