Dag 26, Saint Malo - Saint Cast le Guildo, 48 km.

Het weer: Eindelijk zomers weer, rond een uur of 10 kon de korte broek aan mijn jack uit, tussen de bomen en bij de afdalingen nog wel fris, maar door het klimmen ook zo weer warm, wel veel wind uit het noorden.

De route: Dat ging vandaag niet zo gesmeerd, veel omgereden en vaak de weg kwijt, uiteindelijk de route gevonden, maar toen waren we al 2 uur bezig en 20 kilometer afgelegd. Jammer, maar het hoort er ook bij. Een klein deel over een Voie Verte, maar daar weer te lang op doorgereden. Verder veel over de gewone weg met klimmen en dalen, toch anders dan in Normandië, minder kort en steil, eerder lang met veel slingers in de weg.

Het verslag:

Het bos in

Jawel. Dat gebeurt soms. Je voelt je gewoon het bos in gestuurd. Het eerste stuk St.Malo uit ging goed. Toen begon het. Die routebordjes zijn er dan wel en als je ze nodig hebt dan niet. Oké, we kwamen daar vandaan en daar moeten we naar toe. Maar hoe komen we daar.
Fijn hè zo’n GPS die brengt je waar je maar wilt. Zeker als je alles goed intoetst. Dus dat bospad op hoog boven de weg die we moesten hebben. Geen idee of we bij die weg uitkomen, dus maar dat bospad aflopen. En verdraaid het komt echt op de weg uit bij de brug. Mensen zullen wel denken. Wat komt daar voor een gevaarte aanzetten. Een trappetje af, een hoekje om en dar staan we naast de weg. Gelukt. Hoera.
Een lange brug en lopen over het voetpad. Toen het wat rustiger werd konden we fietsen. Dat scheelde weer trappen lopen.
Routebordjes weer gevonden en die volgen. O jé, niet zo maar doen. Gaat hij de verkeerde kant op. Nou ja! En op dat ene bordje stond nog wel Roscoff. Nog wel ver, maar blijkbaar een gemist. Terug. Nu goed? Ja. Hè, hè.
Wat een tijdverspilling. Door dat gedoe vergeten we goed om ons heen te kijken. En dan zoeken we eindelijk een plekje om een broodje te eten. Dat plekje zal ik niet gauw vergeten. Zo leuk met al die madeliefjes wit en rood bij een trappetje, op de muur en in het gras. Echt van die bossen. Langs de huizen hier in de straten bloeien de rozen volop. Thuis ook. Ik krijg regelmatig een update. Maar hier is het zo leuk en mooi om te zien. Ze doen het hier blijkbaar erg goed.
Wat nu? Waar gaan we overnachten? Dure streek. Hm, een stacaravan op een camping. Er staat netjes bij dat je nog wat moet betalen voor beddengoed en handdoeken. Niet veel kilometers gemaakt, maar dit is beter dan €130.
Mooi we zijn op de goede weg en we zeggen tegen elkaar dat we straks misschien zeggen dat het zo had moeten zijn.
Werkelijk. Dat was zo! Wat gebeurt er? We rijden omhoog. Hans schakelt naar licht en hij pakt hem niet. De versnelling hè?
Zijn we daarvoor naar de fietsenmaker geweest? Rustig plekje gezocht. Tassen eraf en zoeken en draaien aan schroefjes en het lukt. Pff. Op naar de camping. Daar worden we hartelijk ontvangen en naar onze plek gebracht met een mooi balkon en
Uitzicht op de oceaan. Dus niet meer het Kanaal. Fantastisch.
Op het balkon maakt Hans de fiets weer in orde. Hoera, high five. Eten kunnen we bestellen. We nemen er een flesje cider bij en moeten nog lachen om gisteravond. Hans bestelde cider en kreeg dat in een mooi, warm kopje. En als je weet welke kleur cider heeft. Ja,
Hebben we nog wel goed geslapen bij de dansende kat? Jawel, een beetje laat. We hebben Jinek gekeken. Marianne was er te gast in verband met dat ongeluk in Zwitserland. Ze deed het goed. “Ik hou van de bergen, je moet goed luisteren naar wat de stenen zeggen.”
De lakens hebben weer keurig opgevouwen in de kast gelegd en het slot er weer opgedaan. Ze waren al niet gestreken, dus hij zal het vast niet zien. Een boze mail naar Booking over de misleidende tekst bij de beschrijving, een kleine bijdrage, 40 euro is niet een kleine bijdrage, het is gewoon oplichting, en op weg weer.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen