Dag 23: Vire - Ducey Les Chéris, 82 km.

Het weer: Het begint een beetje saai te worden. Noord/Oost hard. Wederom begonnen met bewolking en erg fris, dus alle warme kleren aan tot een uur of twee, daarna kwam de zon er een beetje door en aan het einde van de middag helemaal.

De route: De eerste 8 km, door stedelijk gebied met klimmen en dalen en daarna naar de voie verte, die we zeker 74 km hebben kunnen rijden en die we morgen nog verder kunnen afrijden naar Mont Saint Michel. De eerste 10 km ging het oude spoorlijn-pad omhoog, soms stevig een ander moment vals plat tot we boven de 360 meter waren, door de bergkam gingen en 5 km mochten afdalen, daarna 6 km stij
gen en weer 5 km afdalen, totdat we bij St Hilaire waren en toen werd het alleen maar afdalen. Dit is weer zo’n weg die je niet wil missen, maar niet kan vinden als je alleen op de kaart kijkt, zelfs de GPS gaf af en toe een route aan over de gewone weg en het is wel een grote omweg, maar omdat je helemaal geen verkeer tegenkomt is dit ideaal om te fietsen, mooie vergezichten en leuke doorkijkjes. Genieten van de stilte.

Het verslag:

Zo’n dag.

Ki-lo-me-ters een voie verte alsof er geen eind aan komt.
Vals plat. Alsof je al heel lang een zware kogel achter je aan trekt.
Lange geleidelijke afdalingen. Tijd om om je heen te kijken.
Beide zijden hoog fluitenkruid. Een feest.
Varens die nu al heuphoog staan in plaats van kniehoog aan het begin van de reis.
Op de velden nog steeds de kleine sprietjes groen. Wat het worden moet weten we niet. Warmte zal het nodig hebben.
Een buizerd die boven ons hoofd weg vliegt van een tak.
Tegelijk een kleurig vogeltje opmerken.
Lange tijd stil. Niets zeggen. Alleen maar genieten.
Een weg oversteken. Een caravan in de tuin. Man komt eruit. Slaapdronken. Loopt naar de eerst boom erachter om…
Geel bloeiende brem.
Seinwachtershuisjes met grote tuinen en een nummer op het huis.
Oude stations die nu tot woonhuis dienen.
Het is zondag.
Ouders met kleine kinderen die lekker vrij kunnen fietsen.
Mensen met een hond.
Veel wandelaars, maar ook hele lange stukken niemand. Alleen wij.
Koud. De jas gaat pas laat uit. Ik hou mijn windjack aan.
Hotel gevonden.
Een wandelingetje. Een koolmees me een rups in de snavel. Waar gaat hij naartoe? Geduldig wachten. Ja, het gat naast de deur. Erin en eruit en dat gaat zo vlug dat alleen de staart gefotografeerd kan worden.
Een oude pelgrimsbrug. De route naar Mt.St.Michel.
Lekker gegeten.
Het was een mooie dag. Die kan niet meer stuk.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen