Dag 22; Tessy sur Vire - Vire Normandië; 42 km

Het weer:
Het is de hele dag fris gebleven, vanmorgen nog veel bewolking en in de verte nevel, in de middag kwam de zon pas echt door, de wind bleef hard uit het noord-oosten waaien, meestal hadden we hem mee, tussen de bomen hoorde je het alleen aan de bladeren. Geen korte broeken weer. De mensen buiten, wandelaars toeristen en fietsers hadden zich ook warm aangekleed.

De route:
Wederom goede paden, Weel veel met grind, smalle doorgangen, waardoor de tas bleef hangen. Eerste 7 km langs het riviertje, daarna mochten weer klimmen en dalen, dat was wennen, tot drie keer toe moeten afstappen en lopen, lopen ging sneller dan fietsen, lopen 4,1 en fietsen 2,3 km, maar dan viel je ook bijna om. Wel weer prachtige vergezichten.

Het verslag:

Klimmen

Wat nou. Jullie met je klimdiploma. Dat stelt toch niks voor? Nee, zou je denken. Dat was weer tekort aan Mk’s. Die vrachtwagen van ons heeft er gewoon niet veel en moet het met ons doen.
De mevrouw van de Ch.de Hôtes had het al gezegd. Naar Vire? Dat is Petit Suisse(Klein Zwitserland). En ze had gelijk.
We kwamen erg hoog en gingen dan ook met een rotvaart weer naar beneden en dat echt niet één keer, maar meer.
Zweten en koud, dus jas aanhouden.
De oude hoge spoorbrug zagen we al vanuit de verte. Om eronder te komen moesten we aardig wat bochten draaien naar beneden. Daar aangekomen werden we verrast door allerlei activiteiten die daar te doen waren. Genieten was dat. Bungyjumpen aan zo’n elastisch koord vanaf een 65 m hoge pijler van dat oude viaduct had veel bekijks en we hebben er heel wat zien gaan. Nee, het begon niet te kriebelen bij ons. Ook niet bij het skydiven, ook al aan zo’n koord. Het gillen van de spanning was goed te horen. Dat was ook het geval bij een soort bobslee waarmee ze naar beneden gingen. Nee, ons hart sprong open bij het zien van een prachtig klimbos met netten voor de veiligheid. Klimgordels waren niet nodig. Heel leuk om te zien.en het deed ons denken aan de circuits die we in de gymzaal bouwden en waar de kinderen enorm van genoten. En wij ook.
Wat ons trouwens opvalt, is dat ze hier in Frankrijk erg leuke speelterreinen hebben. Uitdagender dan bij ons. Bij onze jeu de boulesbaan in Muiden staan twee houten paardjes. We noemen het flauwe wipkippen.

Aha nog 97km naar Mt.St.Michel. Oké, maar dat blijkt later een vergissing, want dan zien we dat het nog 111 km is. We snappen er niets van. We rijden toch volgens de beschrijving? Ja en twee dagen geleden had iemand er maar met viltstift 100 km achter geschreven. Worden we toch mooi af en toe in de maling genomen.

Nu wat vroeger gestopt, dus een soort rustdag ingelast. Iedere keer komen we een stukje verder. Vandaag uitzicht op het station.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen