Dag 15, Villers sur Mer - Lion sur Mer, 46 km.

Het weer: Vandaag een droge dag, we begonnen met veel kleren aan, want het was koud met de harde noorden wind, windkracht 4, maar leek wel harder. Berg op, balen, te warm gekleed, dus boven op alles weer uit, heuvel af te koud, weer de jas aan. Tot de middag bleef het echt dreigen en koud, in de namiddag kwam de zon en toen werd het pas lekker, wind in de rug, niet verkeerd.

De route: Eerst omhoog via een fietspad dat door de heuvels ging, de autoweg was makkelijker, maar die hebben we niet genomen, stevig klimmen, mooie paden weer, die je zelf niet zou vinden, ook de gps gaf een andere route aan. Weliswaar via omwegen, maar veilig en goed te doen, als je kan klimmen. Later langs de kust en langs de rivieren, prima te doen. Uiteindelijk helemaal langs de kust via fietspad, waar wel veel zand op lag, dus uitkijken.

Overwegingen: Als je zo fietst wil je eigenlijk alles tot je nemen, stoppen fotograferen en de steden bekijken, maar je moet ook ergens komen en je moet ook een goede overnachting vinden. Dan besluit je soms achteraf dat je toch beter dit of dat had kunnen doen. Zoals in Étretat. Daar had je graag langer willen blijven, om juist nu, nu de zon zo goed stond, een mooie zonsondergang te kunnen fotograferen, daar rijden fotografen voor om of juist naar toe en moeten soms dagen wachten op het juiste licht en nu was het er en toch gaan we door, omdat andere zaken overheersen, de overnachting. Meer dan honderd euro uitgeven voor een overnachting om een foto te maken of toch maar doorrijden en besluiten het later met de auto nog maar eens te bekijken. Een paar mooie foto’s heb ik kunnen maken. Of zoals gisteren, een keuze gemaakt in de vroege ochtend, die niet goed was, alvast een kamer te boeken in een plaats die voor die dag eigenlijk te ver was. Hierdoor zetten we ons zelf onder druk om het einddoel, de overnachtingsplaats te halen, terwijl je beter eerder had kunnen stoppen en al die ellende van regen en kou had kunnen vermijden. Nu ja, soms maak je keuzes, het hoort erbij. Achteraf zeggen we dan weer, hier hebben we van geleerd, of als we dat niet gedaan hadden, hadden we dit weer niet gezien.

Veel

O, wat is er veel te zien en te leren. Het houdt maar niet op. Langs die hele kust die we rijden is er overal wel iets bijzonders te zien. En toch het meest opvallende. Weer die prachtige sprookjes-paleizen met torentjes, balkons en versieringen. Wordt er in gewoond, is het hotel, of….? We weten het niet.
We zijn het water over, de Seine, en opeens merken we iets op als we weer langs een strand rijden. Het zijn geen kiezelstranden meer. Gewoon. Zandstranden. Rijden over een dijk langs een kanaal, dat naar Caen blijkt te gaan, en zien een bijzondere brug. Hé, dat moeten we even bekijken. Het is de Pegasusbrug, bekend van de film De Langste Dag uit WO2.
Interessant om even te bekijken en tot je te nemen. Het is de echte brug van toen die nu in de museumtuin staat. Op die brug is de bevrijding van Europa begonnen en is de eerste Britse soldaat gesneuveld.
Die brug was verouderd en te smal, maar over het kanaal ligt weer zo’n zelfde brug. Aparte constructie.
Ah, we gaan vast nog meer van dat soort dingen zien die herinneren aan WO2. En dat klopte ook. Zie de foto’s.
Een hele route langs het strand rijden vinden we geen straf met het windje in de rug. Het mag wat warmer zijn, maar iedereen vindt dat. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en wij op diezelfde ene fiets.
Elk strandplaatsje heeft wel een draaimolen of een reuzenrad. Hier ging dat grote witte rad rond en zat er één stelletje in. Nog nooit heb ik bij ons gezien dat zo’n rad voor twee mensen gaat draaien. Toen we verder waren zagen we hem weer draaien. Voor hoeveel mensen? Dat konden we niet zien.
De wind is hard en er wordt gesurfd, gezeild en paard gereden. Strandlopertjes trippelen langs de branding en pikken hun voedsel bij elkaar. Ruiters laten hun paarden draven langs de branding. Er is een groots vliegerfestijn. Een jongetje leert vliegeren en zijn vader mag steeds lopen om hem op te laten. En om de zoveel meter stoppen we, want er is zo veel te zien. We zijn er precies op het goede moment. Het is zaterdag en iedereen gaat iets doen. Daarvoor hebben we ons gisteren zo nat laten regenen. Dingen gebeuren dus nooit zo maar.
Maar dat reuzenrad wil ik beleven. Je hoeft helemaal niet in de rij te gaan staan. Hij mag wat ons betreft alleen voor ons draaien.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen