Dag 6, 85 km. De Panne - Calais

Het weer: We begonnen met kou, vannacht ook echt koud en in de ochtend nog steeds de koude, dit keer noordoost wind. Dus weer begonnen met warme kleding, lange broek en jack. In de middag werd het snel warmer, de temperatuur liep snel op van 12 naar 21 graden, benauwd warm, maar omdat we wind mee hadden viel het mee. Einde van de dag zuiden wind krachtig en lichte bewolking.

Inspanning: weer lichte inspanning, omdat we wind mee hadden, eerste deel makkelijk, over lange fietspaden over oude spoorlijnen. Prachtige route door de duinen en dan weer door de weilanden, maar niet of bijna niet over autowegen. De tijd is hier stil blijven staan. De billen beginnen te wennen aan het zadel, de eerste dagen had ik behoorlijk last, ook omdat de wond van de gordelroos nog erg gevoelig is. Gelukkig gaat het nu beter en durf ik wel te zeggen dat het goed komt, het oude gevoel weer terug komt. Tja je moet het maar doen. Eigenlijk mogen we helemaal niet klagen, we hebben heel veel geluk dat we het op onze leeftijd nog kunnen doen, met ingehouden adem nemen we dat geluk ook tot ons, want het kan ook opeens weg zijn. Kijken niet naar de toekomst en genieten van het heden.


Fantastisch

Zitten we net aan tafel. Is er een fles water op tafel gezet. Loopt Hans snel weg. Hij heeft gezien dat de Ferry er aankomt en dat wil hij vastleggen. Het liefst was hij terug gegaan naar de kamer, maar dan zou hij te laat zijn.
Jawel. We hebben een kamer met uitzicht op zee in Calais.
Het lijkt wel of we vliegen, maar dat is natuurlijk niet zo. We trappen heel wat kilometers weg en we hebben geluk met dat twaalfde gebod.
België waren we zo weer uit, maar Plopsaland had ons bijna overgehaald. We kwamen erlangs en zagen heel veel stripfiguren de gevels versieren. Ook in de plaatsen langs de kust kwamen we levensgrote beelden van ze tegen. Tante Sidonia op een bankje naast je is best wel leuk.
Wat ons bijna overhaalde was de enorme glijban die bij het zwembad hoort. Toch maar niet en verder maar weer.
Onze route wordt fantastisch goed aangegeven. Niets te klagen hebben we.
Over trajecten van oude spoorlijnen rijdt het, alweer, fantastisch. Soms liggen de rails van de oude spoorlijn ernaast. Door de duinen, door open velden met in de verte de duinen. Velden vol met raapzaad. Natuurgebieden met veel vogels. En zo slingeren we door het Franse landschap. Echt slingeren, want met de rechte route waren we al veel verder geweest. Hebben we toch af en toe een beetje tegenwind.
Duinkerken moet aangedaan worden en ik wil even stoppen voor een plas. Zoeken naar een cafeetje en ja op de hoek. Weer eens zoiets bijzonders. Wat moet je soms een moeite doen om een toilet in te komen. Zijwaarts gaan staan, buik in en achteruit naar binnen, deur dicht. Oeps geen slot. Ach er is verder niemand in het café. Ziezo gelukt.
In Duinkerken is best wel wat te zien. Eerst een prachtig oud badhuis dat ze nu gaan renoveren. Gelukkig, want alles was dichtgespijkerd. De kerk is na de oorlog weer opnieuw opgebouwd. Knap gedaan, want de foto’s toonden een compleet vernielde kerk.
Tijdens het rijden komen er weer herinneringen naar boven. O ja, ik weet het weer is het dan. Die Belgen hebben van die mooie namen voor bepaalde dingen. Sluikstort en wegkapitein kwamen we tegen.
Na een prima maaltijd gaan we terug naar onze kamer met uitzicht op het Nauw van Calais, want straks moeten we de zon in de zee zien zakken. Een warme douche, wat boodschappen en een heerlijke maaltijd, morgen weer een dag vol verrassingen.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen