Het was een feest bij de vruchtenbranderij. Maar door het proeven van allerlei lekkere dingetjes ben ik donderdagochtend niet ganz fris onderweg gegaan. Dat komt omdat de gewone wijn het er helemaal niet mee eens was dat er nu ineens appelwijn gedronken werd. Echte wijn is bij mij natuurlijk altijd de baas geweest. En dan nu ineens dat vreemde appelwijntje?? Dat moet uitgevochten worden. Niet erg, maar dat doet het wel over mijn rug. Niet dat het tot nachtelijke escapades gekomen is maar het was ook niet allemaal ganz fris. Maar goed. ‘S morgens afscheid genomen en de belofte gemaakt aan mijn maag dat het die avond allemaal weer goed zou komen bij de wijnboer. Omdat he maar 50km was naar het vogende adres heb ik even twee ommetjes gemaakt. Het eerste ommetje was min of meer verplicht. Tijdens het rijden ging het reserelampje van mijn tank branden. Op zich geen probleem, want dan kan ik nog 100 km maar in mijn ooghoek zie ik elke keer dat lampje en daar kan ik niet tegen. Ik krijg daar stress van. Alleen, en dat is een beetje het probleem in die grenstreek tussen Duitsland en Luxemburg, er is aan de Duitse kant geen pomp meer te vinden omdat de prijs in Luxemburg gewoon 20 centen minder is. Daarom dus mijn ommetje. Maar het is wel lekker tanken voor 1,44 euri de liter.

Tweede ommetje was meer nostalgisch. Vorig jaar heb ik de Teufelsslucht in Luxemburg gelopen maar er is ook nog een Duitse kant. En die heb ik nu ook gedaan en het is toch net iets anders. Meer duivels zal ik maar zeggen. Ik heb ook één van de foto’s een onderschrift gegeven. Met een beetje voorstellingsvermogen zie je in die rotspartij de satan himself over het dal uitkijken. Ik heb me nog wel een beetje zorgen gemaakt over een stel met een kind dat me de weg terug vroeg naar de parkeerplaats. Ik heb dat duidelijk uitgelegd en ook nog op een kaartje laten zien. Enige tijd later zie ik ze diep in het bos compleet de verkeerde kant op gaan. Ik heb nog staan te roepen. Nha. Ik hoop dat dat goedgekomen is. Zal best want het is daar ook niet de regenwoudjungle en ik heb geen AmberAlert gehad.

Later die middag mezelf gemeld bij de volgende overnachting. Precies. Bij de wijnboer. Want dat had ik mijn maag beloofd. Vriendelijk ontvangen. Mooi plaatsje. Alleen het waterpas neerzetten van Campert was een probleempje. Heb echt mijn best gedaan met de middelen die ik had maar bleef toch het gevoel houden dat als ik naar bed ging dat ik eerst nog tegen de helling opliep. En ik kijk echt niet zo krap.
Ik was amper klaar en werd uitgenodigd om de wijn te komen proeven. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd en vond het eigenlijk een prima wijntje. Ik heb me laten verlijden om een paar flesjes te kopen. Nu, een dag later, zit ik dezelfde wijn te drinken en begin mij af te vragen of dat allemaal wel zo verstandig was. Kan hem altijd nog uitschenken aan die wat mindere vrienden die de appelwijn niet lekker vinden.

Vandaag. Ohhh Jeee. Vandaag. Ga er weinig over zeggen. Ik sta weer op één van mijn topplaatsen. Vianden. Elke keer als ik hier de poort binnenrij heb ik het gelijk weer naar mijn zin. Het wordt er niet goedkoper op maar alles is goed verzorgd en dik in orde. Heb er maar 1 foto an gemaakt. Elke foto meer is een herhaling van wat jullie al gezien hebben.
Morgen poets en boodschappendag.

Over het weer heb ik niets te klagen. Over al het andere eigenlijk ook niet. Dus wat zit ik nou te klagen. Ach. Je kent mij. Een dag niet gepiept is een dag niet geleefd.

🐣🚐💨

Geschreven door Camperavontuur