Wat je in dit jaargetijde wel al gaat merken is dat de avonden vroeg fris en klam worden en dat de ochtenden dat lang vast blijven houden. Zolang dat zonnetje achter die heuveltoppen zit is het lange broeken en thermoshirtjes werk. Maar zo snel als de stralen over de toppen komen is het aangenaam. En dat was de reden om na het ontbijt is een beetje actief te zijn. Heb er een soort triatlon van gemaakt vandaag. Zonder het zwemmen dan. Het water van de Our is echt te koud.

Ik ben vanmorgen begonnen met een wandelingetje. Niet zo lang maar gezien het feit dat in dit gedeelte van Luxemburg maar weinig vlak is was het voor mij voldoende. Eerst langs de oevers van de Our maar al snel het bos in met de weg omhoog zodat die Our al snel een wat kleiner stroompje wordt. En met mijn lichtelijke angst voor hoogtes vond ik het best een spannend pad. De tweede foto lijkt misschien een onzinnige foto van een paar bomen maar daar ergens in het midden van die bomen liep mijn pad. Jammer dat je door die bebossing dan weer niet een leuke overzichtsfoto kan maken van de camperplaats waar ik nu sta. Het bos uit, Vianden in. Ondanks dat ik hier vorig jaar ook al wat foto’s heb gemaakt blijft Vianden een aandoenlijk dorpje wat elke keer weer uitnodigt tot het maken van een foto en veel verleiderlijke terrasjes die met dit mooie weer schreeuwen om plaats te nemen voor een versnapering. Jammer dat alleen de vis uit de Our te versnaperen valt. Ik heb daar met enige eenvoud aan kunnen weerstaan. En onder toezicht van het vermoeide hoofd van Victor Hugo, staatsman van Frankrijk, schrijver, dichter en noem maar op is altijd weer het zicht op het kasteel van Vianden dat hier altijd prominent aanwezig is.
Na de wandeling was het goed rusten bij Campert en tijd voor een boterhammetje. Een bammetje met ham, kaas en mosterd smaakt me nog altijd beter dan een dooie forel.

Omdat ik het mooie weer ten volle wou benutten heb ik de fiets nog even van het rek gehaald voor een ontspannende fietstocht. Dat “Ontspannen” kan je achteraf wel weglaten. Na 500 meter stond ik oog in oog met een helling van 12%. Zo’n helling waarbij je staand op de pendalen, de lichtste versnelling en de hoogste ondersteuning na 100 meter toch gewoon omdondert omdat je stilstaat. En geloof mij, lopend, je fiets omhoog duwend tegen 12% is ook geen pretje. Dan duren hellingen lang. Gelukkig heb ik altijd geleerd dat inspanning beloond wordt. Dat is ook zo. De uitzichten zijn bijzonder te noemen en je ziet kasteel Vianden eens uit een ander perspectief. Maar ik heb wel de eerste 5 minuten nodig gehad om de antiperistaltische bewegingen van mijn maag tegen te gaan.
Het fietsdoel was het “Bassins Supérieurs”. Dat is een staaltje van bouwkunst. Als je het leuk vindt moet je het maar eens opzoeken. Het is een soort waterkrachtcentrale maar dan in een berg. In eerste instantie was ik wat teleurgesteld. Je ziet het Bassin wel maar je kan er niet bij komen. Gelukkig werd mijn teleurstelling weggenomen. Na nog een klimmetje wat mijn elektrische ondersteuning wel bij kon houden was er nog een klimmetje dat alleen op spierkracht gedaan kon worden. Ik had daar eigenlijk geen zin meer in maar dan blijf je het gevoel houden dat je iets mist. Ik ben blij dat ik de klim toch nog even heb gemaakt. Door mensenhanden gemaakt en het uitzicht is geweldig.
Na al dat geklim zou je denken dat je freewheelend zo je camper weer in rolt. Dat is ook zo. Alleen als 80% van de weg met 12% naar beneden gaat wordt er meer geremd dan gefreewheeld. Met rokende remblokjes gelukkig weer heelhuids bij Campert.

Gedoucht en aan een wijntje schrijf ik dit blog. Het was een mooie dag. Alleen voel ik me nu net zo moe als toen ik 30 jaar geleden de hele triatlon van Almere heb gedaan. Heeft niets met conditie te maken maar meer met leeftijd.

Het wordt donker en langzaam wordt het kil. Tijd voor rode wijn, rode kool met aardappelpuree.

Tot morgen.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur