Ik sta vandaag een beetje in de moppermodus. Dat komt omdat er een aantal van die dingen voorvallen waar je jezelf aan ergert en die blijven dan hangen. Vanmorgen op camping Beek en Hei aangekomen. Op zich een prima camping. Redelijke prijs en middenin het natuurschoon. Dan krijg je door de dienstdoende receptioniste een plaats toegewezen en dan beland je voor een seizoensplaats voor een caravan met een driedubbele uitbouw. Als ik dan ook mijn luifel uitdraai sta je redelijk dicht op elkaar. Nou maakt mij dan niks maar de mensen tegenover mij storen zich daar klaarblijkelijk behoorlijk aan. Schijnbaar ben ik het aanzien niet waard en worden er allerlei zeilen opgetrokken om het zicht te meiden en gedag of hallo zeggen gaat zeg maar over de grens. Nou ja. Ieder zijn eigen probleem.

In de loop van de middag heb ik lekker een stukje gefietst maar daar komt gelijk mijn tweede ergernis om de hoek kijken. Het zijn hier echt van die Veluwe fietspaden. 1.5 meter breed en weinig uitwijk ruimte. Als je dan tegenliggers krijgt die dan ook nog een kind op hun stuur hebben waarom moet dat dan altijd vol vermogen zo hard mogelijk zonder met een ander rekening te houden. Zo langzaam begint fietsen een ergernis te worden. Ook die hinderlijke MTBers die hier voldoende onverharde racepaden hebben moeten dan knallen op het fietspad of dat ze een wedstrijd te winnen hebben.

Maar goed. Ik laat mijn humeur niet bederven door rare mensen. Na aankomst op de camping wat klusjes gedaan en de lunch genoten. Fiets van het rek en op weg. Keer op keer word ik toch weer overdonderd wat een mooi land Nederland toch is. Zeker hier op de Veluwe. Alleen jammer dat de heide hier nog niet zo ontsproten is als op de foto’s van een goede vriend/volger. Dat de kaboutertjes flink aan het bouwen zijn is een feit. Positief is dan weer dat ik de volgende reis niet zo ver hoef te reizen om de Osborn-stier te zien. Die heeft hier ook zijn intrede gedaan.
Onderweg nog wel wat rare kunstwerken tegengekomen. Van die glade rare eieren. Raar maar het heeft wel wat.

Normaal, als ik alleen ben, ben ik niet zo’n terraszitter maar Boerderij Mossel kon ik niet overslaan. Ik kan boerderij en mossel niet zo goed bij elkaar krijgen maar het is een mooie plek voor een versnapering. Te mooi. Voor je het weet neemt de wijn de overhand en kom je nooit meer terug op de camping. Gelukkig ben ik sterk en standvastig en voor het geval dat ik niet kan slapen heb ik nog een kudde schapen die nog geteld moeten worden.

Morgen nog een mooie wandeling gepland. Ik hou van dit gebied.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur