Vanmorgen de laatste rommeltje opgeruimd en afscheid genomen van de camping waar ik noodgedwongen twee nachten heb gestaan. Vanuit daar richting Lumbrales en dan eindelijk op de route die ik uitgestippeld had. Eerst nog een beetje stadswerk door de buitenwijken van Salamanca. Het eerste stuk was weer een beetje waar we gebleven waren. Lange rechte wegen door een oneindig groen landschap onderweg bij een plaatselijke Panadero een lekker vers brood gekocht en noch iets wat er smakelijk uit zag maar hoe langer hoe meer naar vis ging smaken. Ben er na drie hapjes mee gestopt. Volgens mij was het iets met deeg en makreel. Bah. 😖. Rijdend door Parque Natural Del Duero veranderd het landschap snel en het is een beetje vreemd. Of dat ze overal van de blokken steen neergelegd hebben zonder ergens op te letten. Onderweg een leuk plaatsje gevonden om de lunch te doen. Hier hoor je verder niets dan zingende vogeltjes, zoemende bijtjes en het knetteren van de elektriciteits draden. Daarna verder met de toer.

Als detour heb ik met Campert de Peña de Franca beklommen. Heb ik er spijt van. Beetje wel. Jonghu jonghu is dat hoog en ik was zo blij dat er een vangrail stond. Want daarachter was niets meer. Diepte. Jammer dat dat op de foto’s nooit zo tot uiting komt. Bij het hoogste punt, 1.750 meter was ik blij dat ik aan de terugweg kon beginnen. Langzaam aan. Niet harder dan 20 en vooral niet naar beneden kijken en gelukkig was daar het bos weer. Dan zie je het niet.

Eerste misser. Ciudad Rodrigo is op zich niet zo bijzonder maar ze hebben weer prachtig oudheidkundige architectuur. Maar sorry lieve vrienden en volgers na alles wat ik aangekeken heb qua Chateaus, kastelen, kloosters en nog meer opgestapelde oude stenen kon ik het even niet meer opbrengen.

Tweede misser. Ik was van plan om in de driehoek van drie dorpjes, San Martin de Castañar, Mogarraz en La Alberca, mijn stop te nemen. Wijntje relaxen en dan morgen op de fiets de dorpjes bezichtigen. Maar er werden busladingen mensen uitgeladen en de grootste plek die ik kon vonden voor Campert had een Mini nog niet ingepast en de Guardia Civil stond druk te gebaren dat ik door moest rijden.

Ik ben doorgereden naar Béjar, Bechar, zouden zie hier zeggen geloof ik. En ik heb een alleraardigst plekkie bij een oud treinstation. Alles wat ik nodig heb en de koelkast geeft gelukkig geen problemen. Toen ik hier aankwam had ik nog wilde plannen maar de zon schijnt in pit in je kont dus een rosetje is ook lekker en ik moet even bijkomen van de Peña de Franca.

Ik ga morgen niet gelijk weer onderweg maar ga een wandelingetje maken naar Béjar. Schijnt nogal wat history te hebben.

Voor nu neem ik mijn gemak met een droevig Fadotje een stukje Iberico en een wijntje. Het is allemaal niet makkelijk.

Geschreven door Camperavontuur