“Opa kijk, ik vond op zolder, een foto van een ouwe boot, is dat nog van voor de polder van die oude vissersvloot. Sylvain Poons en Oetze Verschoor. Dat nummer schiet mij te binnen al is over het IJsselmeer heen staar met zijn complete vloot aan recreatie bootjes in welke vorm dan ook.

Vandaag de wandeltocht gemaakt van de jachthaven naar Stavoren. Best een leuke wandeling. Het eerste wat je tegen komt is het J.L. Hooglandgemaal. Staat op de lijst van beschermde rijksmonumenten en heeft nog steeds de grootste pomp capaciteit van Europa 7.340 kubieke meter per minuut. Dat is wat anders dan aan een rietje zuigen. Mooi is het gebouw niet maar het betekend wel wat. Als het om water gaat kunnen we wat.

Verder valt Stavoren me een beetje tegen. De havenmeester van gisteren had me dat al verteld maar dat wantrouwde ik een beetje. De Friese steden, ik ben er vandaag nogmaals op gewezen dat ik de Elfstedentocht doe en niet de elfdörpentocht, hebben nogal wat onderlinge concurrentie. Hun eigen vlag, hun eigen skûtsje, hun eigen drankje en hun eigen fontein. Dus iemand uit Sloten zal niet snel zeggen dat Stavoren mooi is. Maar hij had gelijk. Stavoren ademt niet die tijdloosheid uit. Geeft niet dat gevoel van emotie. Lelijk is het zeker niet. Het heeft zijn authentieke punten maar je moet wel blijven opletten. Het vrouwtje van Stavoren ben je voorbijgelopen voordat je het weet. De naam klinkt liefelijk maar zo lief was ze niet. Het was gewoon een rijke, inhalige feeks. Ze dwong haar schippers om hun ruimen gevuld met graan te dumpen in de Zuiderzee. Ze moesten met goud terugkomen en niet met graan. Door al dat gedump ontstond er dan weer een zandbank voor de haven, konden de schepen er niet meer in en dus hongersnood ohne ende. Tenminste. Zo was het ongeveer.

Nog een ober boos gemaakt. Ik vroeg alleen maar of hij kibbeling had. “Nee. Dan mot je bij die viskraam zijn”. Sorry hoor. Had nou eenmaal trek in kibbeling. En die foto van die augurk? Dat is nostalgie. Jeugdsentiment. Vroeghu. In het zwembad kreeg je die in zo’n puntzakje. Die had hij dan weer niet. Maar toch. Lekker zure bek trekken en zeer verfrissend.

Terug wandelend langs de haven en over de dijk van het IJsselmeer bedenk ik me dat ze het nu wel IJsselmeer noemen in plaats van Zuiderzee maar het blijft toch een enorme bak met water. Oh ja. Ik heb er weer een nieuwe vriend bij. Inmiddels heb ik vrienden over de heeeuuule wereld.

Morgen op de fiets naar Hindeloopen. Het dörp, eh sorry, stad van de schilder bloemetjes.

Tot morgen.

🚐🚲💨

Geschreven door Camperavontuur