Het verbaast mij altijd hoeveel werk er te doen is als je met Campert onderweg bent. ‘S morgens de luikjes open, even bijkomen (heb daar tegenwoordig steeds meer tijd voor nodig), sanitair bezig zijn, afwasje doen, broodje kopen , hapje eten, bedje opmaken en de fiets van het rek. Bom!! 12.00 uur. Je moet opschieten anders is de dag alweer voorbij.

Zoals gisteren gezegd ben ik vandaag op de fiets naar het strand gegaan. Niet zo ver hoor. Duurt drie minuten. Wat mij meteen opvalt hier is dat de parkeerplaats op 20 meter van het strand voor meer dan de helft leeg is. Was eigenlijk bang dat er niet eens plaats zou zijn voor mijn fiets maar ik kan hier wel 20 Camperts kwijt. Ik heb mijn fiets dus veilig gestald met een kabelslot om een houten paal. Dat lijkt hier overbodig. Iedereen die ik met de auto aan zie komen gooit de deur dicht en gaat weg. Ramen open, alles nog erin. Er zijn dus nog een aantal plekjes in de wereld waar het normaal is dat je van een ander zijn spullen afblijft. Heb toch de belangrijkste dingen maar uit de tassen gehaald. Schoenen uit, sokken uit en onder de fiets gestald en mezelf door het verschrikkelijke mulle zand van Huelva geworsteld.
Op het strand valt eigenlijk precies hetzelfde op. Het is hier een enorm zandstrand en het is zo goed als leeg. Bijna verlaten zeg maar. Hier en daar een stoel, een handdoek of een parasol maar zeker niet zo als in Nederland als het een dag mooi weer is waar alle handdoeken één groot tapijt vormen, er is ook geen kakofonie van verschillende soorten muziek of een aaneenschakeling van strandtenten. Ieder zijn meug maar mij bevalt me wel.
Heb dan ook op mijn gemak een poosje naar de zee zitten staren en onwillekeurig dringt dat liedje van Boudewijn de Groot zich bij me op. “De Vondeling”. “Ik kom eraan, Ik kom eraan, zee, wind, storm, oceaan, Ik kom eraan”. Raar dat de aanblik van de zee dat met je doet. Het heet hier de Golf van Cadiz maar je zit natuurlijk wel tegen de Noordelijke Atlantische Oceaan te staren. Met bewondering ook nog zitten kijken naar een aantal meeuwen die aan het vissen waren. Stil in de lucht fladderen en dan als een raket met ingetrokken vleugels het water induiken. Hebben die kip (Vis). Ik wist de laatste tijd niet beter dan dat meeuwen uit de publieke vuilnisbakken vraten.
Na een anderhalve kilometer op mijn blote voeten door het aanspoelende water te hebben gepeddeld was er nog een bijzonder moment. Er was één plaats op het strand waar kastelen gebouwd en kuilen gegraven werden. En echt, je raad het al. Begint met een D maar ik zeg verder niks.

Ben dat stukje weer terug gelopen en ze hebben het hier goed geregeld. Lekker een voetendouche, voetjes schoon en weer aangekleed. Tijd om even uit de zon te gaan. Het enige terrasje in de buurt wat open was was bij “El Buho” en na het bestellen van een lekker wit wijntje had ik zeg maar direct een soort van platonische verhouding met Juanita. We verstonden elkaar niet maar als het om eten en drinken ging begrepen we elkaar perfect. Ze had ook van die heerlijke tortilla in verschillende smaken. De één met cebollas de ander met pimiento en weer een ander tradicional. Maakt mij niet uit als er maar geen vis in zit. Dat was niet zo en ik heb lekker een stuk met pimiento genomen. Heerlijk warm geserveerd. El Buho was weer eens zo’n toevalstreffer.

Ben nog even een stukje door gefietst naar de supermarkt en het is niet dat ze hier hun best niet gedaan hebben maar echt alles is leeg en verlaten. Pracht van een boulevard. Ik was de enige. Hartstikke leuk winkelcentrum. Leeg. Het ligt of aan het seizoen of het is hier gewoon nog niet ontdekt.

Heb in de supper een lekker portie kebab kunnen scoren voor vanavond die ik warm ga maken in mr warmwaaier (airfryer). Ik begin alles een eigennaam te geven. Hoe zou dat komen??

Morgen steek ik de grens over naar Piripiriland en vervolg mijn weg.

Tot morgen.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur