Zoals het spreekwoordelijk gezegde “Eerst Napels zien en dan sterven” mag ik nu dus dood gaan. Maar dat ga ik nog even niet doen want één keer Naples zien is niet genoeg. Alle redenen om hier nog eens terug te komen. Dus Napels geeft mij op dit moment nog niet het gevoel van een voltooid leven. We hebben het bezoek aan Napels deze keer eens een beetje anders aangepakt. We hebben pas om een uur of drie het boemeltje genomen van Pompeii naar Napels. Nu eens niet om historische gebouwen, kerken en/of kathedralen te bezoeken maar voor een tour met Napoli streetfood. Maar daarover later meer. Als je het station van Napels uitkomt valt direct op dat Rotterdam niet de enige stad is met een koopgoot. Aan dit hoogtepunt zijn wij in ieder geval voorbij gelopen. Voor dit soort dingen hoef ik geen 2000 kilometer te rijden. Wij zijn vanaf de hoofdweg de kleine straatjes van Napels ingelopen. En ondanks dat het zicht niet ver reikt gaat er een wereld voor je open. De smalle straatjes wedijveren om het smalste te zijn en elk straatje schreeuwt “Kom erin”. De een na de andere kraam bied weer een andere bijzonderheid aan. Sigaretten bijvoorbeeld. 2 Euri. Nep, maffia maar ik heb toch een pakje gekocht. Je wilt toch een beetje meedoen aan het omzeilen van de regeringen zijn belastingen maar volgens de maffia is dat de maffia. Ik dwaal af.
Napels zelf is eigenlijk stad op stad. De naam Napoli is eigenlijk een verbastering van Neapolis of “De nieuwe stad”, of in het Grieks, ‘Paleapolis’ wat eigenlijk weer een vernoeming is naar een zeemeermin. Te veel geschiedenis. Eerst de Grieken. Toen de Romeinen die er bovenop bouwden. Toen kwamen de Spanjaarden, die niet in de stad wilde bouwen en het dus eromheen gedaan hebben, en uiteindelijk de Fransen die eroverheen gebouwd hebben. Alle smalle straatjes waar wij nu doorheen lopen zijn dus eigenlijk Frans. Maar goed. Het streetfood gewandel.
Liep ik in Pompeii nog achter een rode paraplu aan loop ik nu weer achter een lief dwergje met een pompoen op een stok. Ik geef ze 1.50 meter maar de lengte doet niets af aan het enthousiasme. Ik begin alleen aan mezelf te twijfelen.
Lopend door de kleine straatjes van Napels wordt het één na het ander authentieke eetparadijsje aangedaan Te beginnen met “Tomaten San Marzano”. Natuurlijk begint het verhaal dat Roma tomaten helemaal niet van Roma komen maar van hier. Van de hellingen van de Vesuvius. Noem het dan Vesuviotomaten. Maar daar zullen die Roma’s het wel weer niet mee eens zijn. De tomaten gaan samen met Mozzarella. Ook weer een heel verhaal. Wij doen het compleet fout. Je mot die bollen niet in de koelkast bewaren. Je mot ze zo wie zo niet bewaren. Ze moeten vers gegeten worden. Één of twee dagen en daarna zijn ze alleen nog geschikt voor de pasta of pizza. Dat gaat weer samen met Friarielli. Gefrituurde broccoli wat op spinazie lijkt met een soort pinda koekjes, Tarallo. Volg je nog?
Pizza Fritta. De pizza is ontstaan uit armoede. De vroegere bewoners van Napels hadden helemaal geen geld voor een oven. Dus werd er deeg gemaakt met een kwakje tomatensaus, pancetta en ricotta. Dubbel vouwen en in de frituur. Klaar ermee.
Pizza Marghereta. Dat is different cook. De pizza onder de pizza. Tomatensaus (rood) Mozzarella (wit) en basilicum (groen). De kleuren van de Italiaanse vlag dus. En Marghereta was toen der tijd de Koningin van Italië.
Frittatina. Dat is wel een lekker idee. Alles wat je nog over hebt in je koelkast gooi je in een overgehouden restje pasta. Eitje erdoor en bakken in de pan. Slimme mensen die Italianen.
Even een bezoekje aan de limoncello fabriek. Ik was zeer gefascineerd hoe die touwtjes om de halsjes van die flesjes gedraaid werden. Kon er uren naar kijken.
Nog wat Italiaanse zoetigheden en koffie en we zijn er helemaal klaar mee. Proppievol.
Het blijkt dat Napels nog een hele ondergrondse stad heeft maar die doen we de volgende keer.
Ik kan nog zoveel meer vertellen over Napels. Het is gewoon een top stad. Ons heeft het gewonnen.
Vandaag weer op een heel andere plek. Sorrento. Morgen gaan we weer lekker de toeris uithangen en een leuk toertje maken.
🚐💨
Geschreven door Camperavontuur