Was vanmorgen alweer vroeg wakker en dat heeft twee redenen denk ik. Ten eerste. De plaats waar ik sta ligt langs een drukke verkeersweg en ook een beetje onder de aanvliegroute van het vliegveld van Faro. En in tegenstelling tot Transavia heeft EasyJet schijnbaar geen problemen met het aantal beschikbare toestellen want die vliegen hier af en aan. Ten tweede. Ben een beetje ziek geworden. Prikkende en tranende ogen, snotneus en een vervelend hoestje. Gelukkig blijft de neus aardig open. Ik weet het niet. Verkouden, Corona, zonnesteek en dan gaan jullie allemaal zeggen “Doe even een testje”. Ik heb die dingen ook bij me. Maar ik ga jullie teleurstellen. Doe geen testje. Ben overal tegen ingeënt, behalve voor die zonnesteek 🥵. Heb een paar Nurofen geslikt en het zal wel weer over gaan.

Waarom ik teleurgesteld ben is dat ik gelezen en gehoord heb dat van het punt waarvan ik vertrokken ben de N125 zo’n beetje de Route 66 van Portugal zou moeten zijn. Nou heb ik zelf een stuk van die bekende Route 66 gereden en ik ga je vertellen dat het in niets te vergelijken is. Waar het in Amerika op sommige stukken echt een belevenis is is er hier maar weinig te beleven. Oké. Er zijn veel sinasappelkraampjes, restaurants en heeeuuul veeeuuul autoverkopende zigeuners. Maar ik heb echt niet een keer het gevoel gehad om een tussenstop te zoeken. Het is echt een toeristengebied. Langs de kus hoog oprijzende betonkolossen en voor veel mensen een walhalla maar het is niet wat ik zoek. Nou ja. Niet alles kan even spectaculair zijn.

Zo niet de aankomst bij de stop voor vandaag. Toen ik voor de poort kwam aanrijden had ik spontaan zoiets van “Hallo High Chaparrel”. Je weet wel. Met Hoss, Manolito en Uncle Buck. Verder een zeer rustige camping hoor. Geen blaffende six shooters, zelfs geen blaffende honden.

Campert staat er prima bij hier en morgen hoop ik op wat meer indrukwekkende foto’s. Dan ga ik Kaap Vincent bezoeken Wel erg lief van die mensen hier dat ze de plekjes zo hebben aangelegd dat je je fiets niet zo hoog van het rek af hoeft te tillen. Gewoon eraf rijden. Erg prettig.

Die dingen daar hoog in de boom zijn volgens mij sparrenappels of dennenappels. Die hangen boven mijn dak en de wind trekt redelijk aan dus ik hoop dat ze blijven hangen en dat ik vannacht niet gebombardeerd word.

Ik heb van mijn meisie de opdracht gekregen om over een dag of 14 thuis te zijn. Dus zo langzaam gaan we na morgen wat grotere sprongen maken. Ierland komt eraan.

Tot morgen.

🚐💨.

Geschreven door Camperavontuur