Al vroeg betreden wij de wij de trap van onze wagon voor onze treinreis naar Eerbeek. Die gaat via Apeldoorn, dan terug naar Beekbergen en dan door naar Eerbeek. Schuifelend door de wagon weten we onze weg te vinden naar de restauratiewagen. Een stoffige dame vraagt wat het zal zijn en ik bestel twee koffie voor mij en mijn vrouw. De koffie smaakt oud en bitter en we kijken eerst naar elkaar en dan naar buiten. Het perron ligt er verlaten bij en door het half geopende raam kan je het sissen van de stoom en het openen en sluiten van ventielen goed horen. Haastig loopt een vouw voorbij om nog snel de trein te halen. Bij het instappen trekt ze haar lange rok hoog op zodat die niet vuil wordt van de met een roetlaag bedekte treden.
Drie conducteurs geven het sein veilig aan. De machinist geeft een lange wegstervende blaas van de stoomfluit en de trein zet zich schokkend in beweging. Door de half openstaande ramen wordt onze rokerige coupé enigszins geventileerd. We drinken onze inmiddels lauwe koffie.
De reis gaat voor een groot deel over de koningslijn. Onze Koning Willem III heeft een eigen station en een eigen rijtuig zodat hij snel op zijn werk is in Den Haag.
We doorkruisen de Veluwe en ik heb inmiddels mijn hoofd uit het geopende raam gestoken en een gevoel van weemoed overvalt mij. Gevallen herfstbladeren dwarrelen tijdens het passeren hoog op om vervolgens weer neer te dalen in een eeuwig durend spel van de natuur. De geur van stoom en rook dringt zich in mijn neus en ik zie het landschap als een waaier aan mij voorbijgaan. Een waterig zonnetje dring zich door de bomen. Het wordt koud. Ik ga weer zitten en verzink in mijn dromen.
Aangekomen op onze bestemming kijk ik de trein nog even na tot de rails zich sluit en de trein verdwijnt als een stip aan de horizon een lange stoompluim achter zich latend. Nog één keer galmt zijn stoomfluit over het landschap en dan is hij weg.

Sorry lieve vrienden en volgers. Ik wordt altijd een beetje nostalgisch van een stoomtrein. Vandaag dus een ritje gemaakt met de Veluwse Stoomtrein Maatschappij en het was een geweldige dag. Voor de goede orde,
Nee, het was niet vroeg.
Nee, het was niet koud. De koffie smaakte best en ja, Koning Willen III had echt een eigen station.
Nee, het was niet verlaten. Mag wel zeggen gewoon druk.

Verder is het een stuk geschiedenis van bloei en ondergang van dit traject. Gelukkig zijn er veel mensen die naast hun gewone werk weer elke keer vrijwillig klaar staan om het spul rijdend te houden en mensen een leuke dag te bezorgen. Sjapo.

Terug bij Campert mijn meisie weer uitgezwaaid. Rommeltjes opgeruimd, morgen weer onderweg.

Al met al. Echt een mooie dag en die stoomlocomotieven blijven toch robust en kracht uitstralen.

Het weer. Veel beter wordt het niet. Een mooie dag draagt ook bij aan een dergelijke belevenis.

De eeuwige reiziger 🤭

🚐🚐💨💨

Geschreven door Camperavontuur