Gisteren ben ik weer onderweg. Ik heb daar mooi gestaan aan het meer maar het werd tijd voor weer een andere voortuin. Het weer was goed en het was een prachtige rit waarin ik onderweg weer de meest bijzondere dingen heb gezien. Weer van die dorpen die eigenlijk langzaam uitgebreide vestingen zijn. Ze zijn met het fort begonnen en langzaam maar zeker is daar de stad omheen gebouwd. Zeker als je vanaf een hoog punt en uit de verte kijkt is het bijzonder mooi. Ik heb mooie steden gezien zoals Perugia, Assisi en Terni. Toen was ik het geslinger en geslanger een beetje zat. En niet alleen dat maar die binnendoorwegen zijn, met uitzondering van een paar kleine stukjes, voornamelijk slecht en vol met gaten. België heeft de naam maar hier kunnen ze er ook wat van. En in een camper waar je je hele huisraad in meesleurt rammelt er altijd wel wat. Richting het zuiden schijnt het alleen maar erger te worden heb ik me laten vertellen. Dat beloofd wat.

Tijdens de rit heb ik een klein stukje van het Nationaal park Monte Sibillini meegenomen en ben daarna het Nationaal park, ga er even voor zitten, Gran Sasso e Monti della Laga binnen gereden. En dan gaat er toch weer een heel andere Italië wereld voor je open. Was het eerst een opeenvolging van prachtige dorpjes dan is het nu een aaneengesloten geweldige natuur waar je zomaar een uurtje rond kan tuffen zonder dat je iemand ziet. Het begin van de Apennijnen. Nooit samen genoemd met de Alpen of Dolomieten maar er staan hier toch wat stevige jongens tussen. Zelf sta ik zo’n beetje op 1415 meter en het topje waar ik tegenaan zit te kijken is volgens mij de Corno Grande 2912 meter. Mag er toch zijn.

Ik sta nu op één van de flanken van de heuvels rond Lago di Campotosto en het uitzicht is echt verbluffend. Op de achtergrond die top waarover ik het had. De bewolking maakt het alleen maar mooier en ik hoop dat het maantje een beetje uitkomt op de foto. Bij deze camping zit wel een heel bijzonder restaurant. Zo eentje waarvan ik hoop er nog 1000 tegen te komen. Binnen brand de op hout gestookte oven en een menu kennen ze niet. Gezien het verassingsmenu wat je voorgeschoteld krijgt moet je hier ook even niet beginnen over vegetarisch, vergaan of welk geneuzel dan ook.
Laat me proberen een sfeer te scheppen. Binnenkomen, fles wijn voor je neus een gezellig mannetje dat ook de kok is bakt wat bruschettas in de open oven en dan gaat het los.

Eerst die bruschetta’s, schaaltje met allerlei stukjes vleeswaren en kaas. Dan doen we een pastatje, gevolgd door wat overheerlijke stukjes vlees om af te sluiten met wat zelfgemaakte zoetigheden en tijdens deze lekkernijen natuurlijk wel even door blijven lurken van de wijn. Ik ben maar alleen dus het was een strijd. Na deze strijd nog een wat zelfgemaakte zoetigheden met koffie. Jammer dat ze geen geen limoncello hadden. Dat moest ik maar ergens aan de kust gaan drinken. Grappa. Dat was er wel maar dat is niks voor mij.

Vanmorgen wakker geworden met een zonnetje dus ik heb besloten om maar een dagje te blijven hangen. Daar heb ik een heel klein beetje spijt van. Het zonnetje deed goed zijn best maar rond de middag is het betrokken en heeft het langere tijd geregend. Als de zon weg is en het regent wordt het hier gewoon koud. In plaats van een activiteit heb ik besloten voor de grote schoonmaak. Moet ook eens gebeuren, dus alles weer lekker fris.

Nu, terwijl ik dit blog schrijf, is de temperatuur gedaald naar een graad of 9 en ik moet me bedwingen om de kachel niet op te stoken. Zal wel wat met de hoogte te maken hebben.

Morgen weer verder.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur