Vandaag had ik even een déjà vu. Het leek warempel wel of ik weer aan het werk was. Had vanmorgen om 10.00 de afspraak met de hordeurreperateur dus ik had de wekker gezet op 07.45. Dat adres is hier maar 2.5 km vandaan maar wandelend met een hordeur om je nek moet je wel even de tijd nemen op mijn leeftijd. Netjes op tijd de deur afgeleverd en dezelfde afstand weer terug. Dan heb je al vroeg wat kilometertjes in de benen. Een soort Holland in beweging. Maar dan zonder tv.
‘S middags om een uur of 15.15 ging de telefoon dat het deurtje klaar was. Gezien de bovengenoemde afstand leek het mij wijzer om nu even die fiets te nemen. Als je alles bij elkaar telt wordt het toch een soort vierdaagse en met de fiets lijkt het toch weer een beetje op mijn vorige hobby. De triatlon. Alleen zwemmen met een hordeur lukt zelfs mij niet.

Jammer is wel dat je in de tussentijd van brengen en halen niet zoveel meer doet. Je bent eigenlijk toch een beetje aan het wachten tot de deur weer klaar is. Voordeel is dan wel weer dat ik de tijd heb gebruikt om een beetje onderhoud te doen. Vegen, afwassen en nog een kastuithoudertje smeren. Er is eigenlijk altijd wel wat te doen. Ik heb ook nog even de zekering van de camping opgeblazen. Soms vind ik het echt hinderlijk dat de meeste campings 6 ampère hanteren. Met de boiler water warm maken voor de afwas en dan ook nog de waterkoker aanzetten gaat dan weer niet.

Maar goed. Deurtje weer opgehaald en weer gemonteerd en mijn complimenten voor Hordeurreparatie Nederland in Dreumelen. Dit wordt zeker geen reclameblog maar ze hebben perfect werk geleverd. En ik kan een extra flesje wijn open trekken. Het plaatsen van een nieuwe hordeur had me exclusief montage €845,00 gekost en de reparatie van de deur was €160,00. Tel uit je winst. Heb mezelf beloond met een kopje the en een schijfje cake.

Om nog even terug te komen op het blog van gisteren. Een trouwe vriendin/volger vroeg in de opmerkingen of ik de tekst van “Het land van Maas en Waal” op had gezocht of dat ik het uit mijn hoofd kon. De tekst van dit lied zit er bij mij zo ingeroest dat ik het zo kan zingen. Hele gemeenschappen hebben het gebruld. Met dank aan Boudewijn. En omdat ik het jammer vind dat ik van dat landschap tot nu niet zoveel heb meegekregen blijf ik hier een nacht extra. Dan kan ik morgen op mijn gemak nog een wandeling maken met achter mij de grote snoeshaan, die legt een glazen ei en dan de heuvels in, door het grote bos de bergen in van het circus Jeroen Bosch (Ook met dank aan een vriend/volger). De Moesberg zal dus een dag langer de tijd hebben om de zandzakken voor de deur te leggen.

Ter afsluiting. Ben stikblij dat mijn deurtje weer oké is. Tijdens het schrijven van dit blog en zittend in mijn troon (chauffeursstoel maar dan omgedraaid) kan ik nu weer naar buiten kijken en mijn lichtjes zien schijnen. Heb nog een traantje weggepinkt bij het afscheid van het FransBauwerarmoedezigeunergordijn maar de rouw heeft slechts een paar seconden geduurd.

Het sneeuwt op de Egmondse abdij.

Tot morgen.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur