Zoals gisteren gezegd ben ik op deze camping een nacht extra blijven staan om vandaag een wandeling te maken in het land van Maas en Waal en dat heb ik dus gedaan vandaag. Er zijn me hier in dit landschap toch wel een aantal dingen opgevallen. Net zoals in andere gebieden van Nederland blijkt ook hier weer dat we in eigen land ook een fantastische natuur hebben. Rijk aan allerlei soorten volgels en geïmporteerde runderen. Kortom. Ik heb er van genoten vandaag. Wandelend door de uiterwaarden blijkt dat je zelfs hier in Nederland kan wandelen zonder dat er nog 1000 anderen op het zelfde idee zijn gekomen. Het zonnetje scheen een pit in mijn kont vandaag en ondanks dat je dit weer als camperaar het liefste hebt wens je toch zo af en toe dat er eens een wolkje voor die koperen ploert schuift. Doet me trouwens weer aan een ander liedje van een andere grootheid denken. De Pastorale van Ramses Shaffy. “Ik scheur de rotsen met mijn stralen”. ‘k Hou van je warmte op mijn gezicht “. Nou, ik was een beetje klaar met die vurige acoorden.

Mijn route ging ook door het plaatsje Dreumelen zelf heen. Dreumelen is een dreumel. Stelt niet zo heel erg veel voor. Leuk om gezien te hebben maar ik zou er ook niet voor omrijden. Twee dingen die de moeite waard zijn zijn de kerk en de molen. De kerk is fors en omvangrijk voor zo’n dreumel plaatsje en de korenmolen mag er zijn. Maar ik heb wat met molens. Ze stralen een bepaald statigheid en kracht uit en molenaar ben je niet zomaar.

Tijdens mijn wandeling heb ik medelijden gekregen met de fruittelers in dit gebied. Het schijnt allemaal geen roestige stuiver op te brengen. Het hele jaar ploeteren in de boomgaard, klagen steen en been en hebben nauwelijks onderkomen. Ik heb maar één foto genomen van zo’n armoedig huisje maar ik kan je verzekeren dat het een aaneensluiting is van dit soort krotten. Hoe houden ze het vol? En de peren hangen er dit jaar weer niet zo goed bij dus dat wordt wat.

Omdat mijn inkomen nog minder is dan dat van die fruittelers moet ik voorzichtig zijn met het uitgeven van geld in de horeca. Maar ik heb me vandaag toch een maaltijd buiten de deur gegund. Na overleg en de goedkeuring van mijn meisie kon dat er nog wel vanaf en ik heb genoten in het plaatselijke 3 sterren Michelin restaurant.

Op het routekaartje zijn twee onderbrekingen te zien en om de gedachte in de kiem te smoren dat ik hier een taxi heb benoemen kan ik melden dat ik gewoon vergeten ben om de tracker weer aan te zetten na een korte rust.

Zoals een wijs boeddhist ooit heeft gezegd “Aan alles komt een eind” eindigt hier ook mijn avontuur in het land van Maas en Waal. Heb vanavond nog wel een feestje met zandgebak bij Klaas Vaak maar ik ga het niet te laat maken.

Ik heb de ‘Moesberg’ één dag uitstel gegeven en ik hoop dat ze van die tijd gebruik hebben gemaakt om extra zandzakken te vullen. Ik heb een plaatsje met eigen sanitair gereserveerd dus er zal elke morgen luid worden gespetterd en elke avond luidkeels ‘Oh sole Mio’ worden geblèrd. Ben alleen een beetje zenuwachtig voor mijn ontmoeting met Stanly

Tot morgen.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur