Gelukkig is wat betreft het maag, darm kanaal alles weer enigszins gestabiliseerd. Die mensen op die camping zullen gisteren wel gedacht hebben. “Daar gaat tie weer. Zou die een wandelkaart hebben”. Nou ja. Worst.
Vanmorgen lekker op tijd begonnen met opruimen en mijn vaste loopje naar het restaurant gedaan voor een stokbrood en een cortado!! Zo jammer dat als je in Nederland om een cortado vraagt dat niemand weet waar je het over hebt. Klein glaasje, sterke koffie en een snufje melk. Zo lekker.

Zoals gisteren gezegd ben ik vandaag voor een camperaar aardig opgeschoten. Niet dat ik alles heb laten liggen. Ik rij nu door de Extremadura. Een autonoom gebied in Spanje. En een mooi gebied is het. Het wordt doorkruisd door allerliefste Rio’s en ik heb onderweg nog Garrovillas aangedaan. Erg leuk. En zeer aparte bouw van witten huisjes in een zeer afgelegen gebied. Wat erover geschreven wordt is waar. Rustig, dun bevolkt en iedereen zwaait naar je. Campert stond te pronken op het centrale pleintje.

In de middag nog lekker een hapje gedaan bij Los Olivios. Zomaar een barretje langs de weg en ik was even vergeten dat ik nu in een gedeelte van Spanje kom dat als je een wijntje besteld er dan ook gelijk een tapas bij krijgt. Dus het gerecht wat ik besteld had, patatas met kaas en spek, was enigszins veel dus ik zat weer gadvervol.

In Casar de Cáceres kwam ik een ruime wasplaats tegen en ik heb van de mogelijkheid gebruik gemaak om Campert eens aan de buitenkant te verwennen. In de sop, lekker borstelen en met schoon water afspuiten. Hij zag er niet meer uit. Er komt hier nogal wat van dat rode Sahara zand naar beneden.

Heb mijn plek voor de nacht gevonden in Almendraleo. Eigenlijk het walhalla. Restaurant, bodega en uitgestrekte velden met wijnstokken. Restaurant Bodega Payva heet het hier en ik was van harte welkom. Alleen wat kleine probleempjes. Het is nog al chique de Pri. Pakken en stropdassen en ik ben in mijn campingtenu. En er was een zeer groot feest aan de gang en ik kreeg de indruk dat ze nu niet echt zaten te wachten op een persona Autocaravana in korte broek en Birckenstocks. Plekje is wel leuk en rustig.

Zit nu dus eigenlijk zielig en noodgedwongen de laatste lege stukjes maar op te vullen met een rosetje uit de Provence, Iberico, brood met aioli en tortilla. Nha. Het ken niet altijd feest zijn.

Morgen zakken we door verder zuid. Heb wat leuke dingen op het oog. Weet alleen nog niet precies hoe of wat.

Bijna vergeten. Het weer. Strak blauw. Zonnebril verplicht. Alleen een beetje vervelend windje voor de afkoeling.

Tot morgen.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur