Dat was we het dagje wel. Onze plannen waren natuurlijk weer groter als de mogelijkheden. Vanmorgen de gebruikelijke dingen en lekker op tijd op pad gegaan om de vijf dorpen te bezoeken. De Cinque Terre. We moesten eerst twee dorpen verderop zijn dus het plan was om naar het 4de dorp te gaan. Manarola. En vandaaruit te wandelen naar Corniglia. Even een hapje en een drankje. Dan door naar Vernazza en daar zouden we wel zien of we nog puf hadden.

Treinkaartje gekocht naar Manarola en onderweg. Van de treinreis moet je je niet teveel voorstellen. Alles gaat door tunnels en het is dus een soort metro idee. Bij de stations wordt het even licht en dan hup de tunnel weer in.

In Manarola bij de info even nagevraagd wat de mogelijkheden waren. Hun advies, Koop een Cinque Terre kaartje en je kan dan verder overal gebruik van maken. Locale bussen, treinen, toiletten und so weiter, und zo weiter. Dat hebben we gedaan en daar zijn we dankbaar voor.

We hebben daar ook nog even het begin van de “Lovers Lane” bekeken die jammer genoeg nu gesloten is. Hier werden de meeste huwelijksaanzoeken van Italië gedaan.

Met het locale busje een stukje omhoog tot Volastra en opweg naar Corniglia. Op deze route langs de berg wordt in ieder geval voor mij snel duidelijk hoe dun sommige lijnen zijn. Aan de ene kant van het smalle pad de dingen die ik zo lief heb (Wijnranken) en aan de ander kant de dingen de ik haat (afgronden). Geen leuning. Geen niks. Alleen maar diepte. Was op sommige stukken even bijten en waarbij de afdaling een stuk moeilijker is de de stijging. Als je hier geen sopknieen krijgt??

De temperatuur zou vandaag niet verder oplopen dan 23 graden maar tegen de berg in de volle zon vergt het wandelen toch veel meer energie als dat we verwachten maar het was een grandioze tocht.

Eenmaal aangekomen in Corniglia zijn we bij de eerste tent neergestreken voor een hapje en een drankje. Daarna nog even door de straten geslenterd van dit fantastische Italiaanse dorp. Waar we snel overeengekomen zijn dat doorwandelen naar het volgende dorp niet haalbaar is gezien de tijd en het lichamelijk gestel.
Toch met een voldaan gevoel hier de trein weer opgezocht. En afdaling van 380 treetjes. Waar we dan wel weer het geluk hadden dat de trein met 10 minuutjes voor reed.

Natuurlijk heeft ook elke dag een zwart puntje. Rugzak vergeten in de trein. Das niet slim. Zoals altijd heeft elk nadeel een voordeel. Ik heb iemand te eten en te drinken gegeven. Er zat een fles bitter lemom en een zakje met 2 broodjes in. Nou ja we overleven het wel.

Terug bij de camper heerlijk uitgezakt. Potje gekookt en natuurlijk het verslag gemaakt.

Morgen weer onderweg. Op naar Luca en Pisa.

🚌🚌💨💨😴

Geschreven door Camperavontuur