In mijn laatste blog was de laatste zin “Tot morgen”. En toen kwam morgen, gisteren dus, en dan moet er wel wat zijn dat ik met jullie zou kunnen delen. En daar zit een beetje het probleem. Ik had gezegd dat ik lekker een stuk zou gaan fietsen. De omgeving daar in het Twentse land is er mooi zat voor maar ik moet eerlijk bekennen dat ik ook wel een beetje mooi weer fietser ben en dat mooie weer was op de plaats waar ik zat ver te zoeken. Het rare van weerapps is dat ze verkeerd voorspellen als het mooi weer moet worden en het goed voorspellen als het slecht weer wordt en volgens de buienradar zat ik precies in de line of fire. De ene bui na de andere dus en dan gaat Ceesie niet wandelen of fietsen. Die gaat dan binnen een filmpje kijken en een beetje opruimen en poetsen. Het weer is het weer maar met zulke dagen wordt je wereld wel een beetje verkleind.

Vanmorgen ben ik weer verhuisd. Ik sta nu weer in een heel ander gebied. In het stroomgebied van de Rijn en Nederrijn zo’n beetje. In de buurt van Groessen (nooit van gehoord). Vlak bij een riviertje De Keel (nooit van gehoord), die dan weer uitmondt in de Jezuïten Waai (precies. Nooit van gehoord). Ben vandaag wel door meer plaatsen gekomen waar ik nooit van gehoord heb. Wat dacht je van Helhoek. Het begint een soort ontdekkingsreis te worden. Ik begin me een beetje Abel Tasman te voelen.
Ben weer geland op zo’n pareltje van een camperplaats. Op de één of andere manier klopt dat dan wel weer allemaal deze rondgang. Alleen jammer dat het restaurant al om 18.00 gesloten is. Moet ik toch weer mijn eigen Chinees opwarmen.

Vanmiddag tussen de buien door nog een mooi wandelingetje gemaakt. Ik heb een stukje van het klompenpad gewandeld. Ik was blij dat ik mijn klompen niet bij me had. Paden zijn soms moeilijk te herkennen, soms helemaal niet en een enkele keer ben je hat pad compleet bijster. Nou ja. Iedereen verdwaald wel eens, alleen een gek volhard in zijn dwaling. Sorry. Ik dwaal af.

De laatste foto is precies de richting die de Betuwelijn volgt. Hier gaat die lijn onder het Pannerdensch Kanaal (nooit van gehoord) door. De daar aan voorafgaande foto’s laten het beeld van de mammoet zien. Deels een herinnering aan het mammoetproject dat de Betuwelijn was en deels door de mammoetbotten die ze hier hebben gevonden tijdens het boren van deze tunnel. Voor de liefhebbers. Het beeld is 5 meter lang, 4,7 meter hoog en 8000 kg zwaar.

Op aandringen van mijn vrienden/volgers sta ik morgen weer in ‘s-Hertogenbosch. Daar ben ik al geweest maar morgenavond komt mijn meisie me weer opzoeken en dan gaan we dat weekend de Binnendieze beleven. De vorige keer gooide Poly roet in het eten maar weer of geen weer de Binnendieze gaar er nu van komen.

Of er morgen weer een blog komt kan ik niet beloven maar van die Binnendieze gaat een uitgebreid verslag komen.

Misschien tot morgen en anders tot het weekend.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur