In ieder geval voor mijn doen is het gisteren door het vieren van onze trouwdag erg laat geworden. Voordat we terug waren bij Campert was het inmiddels 00.15 en dat is voor mij een beetje laat. Vroeghu toen ik jong was. Drie nachten party. Nachtje slapen en hup, daar gingen we weer. Tegenwoordig is het een avond party, drie dagen slapen en dan ben ik nog niet hersteld.
Nou moet er wel bij vermeld worden dat we gisteren nog wel wat ondernomen hebben dat lichamelijk toch redelijk inspannend was. We hebben de Caves of Doolin bezocht. En hier valt toch wel even wat over te vermelden. Het bijzondere van deze grot is dat hij nooit onder water kan komen te staan. Want ondanks dat de grot 70 meter onder de grond ligt, lig hij toch nog 40 meter boven zeeniveau. Het is, zeg maar een grot in een berg. Om die 70 meter onder de grond te komen moetje wel even je best doen. Je gaat deels over een stalen en deels over een betonnen trap 205 treden naar beneden. Wat overigens inhoud dat je die ook weer omhoog moet. Dus alles bij elkaar 410 treden en dat ga je merken. Wat echt heel bijzonder is, is dat hier een stalagtiet die 500.000 jaar oud is, de derde langste in de wereld en is sinds 1952 12 mm gegroeid. Dan duurt het nog ongeveer 400.000 jaar voordat hij samenkomt met de stalagmiet. En hij is wel de zwaarste in de wereld. 10 ton. Het kan zijn dat ik het een en ander door elkaar haal maar als je de getallen leest gaat het je toch een beetje duizelen.
Ze hebben het hier ook een beetje met elfen. Daar hebben ze huisjes voor gebouwd. En het verhaal gaat dat wanneer een kind zegt dat elfen niet bestaan er ook een sterft. Dan hebben of veel kinderen gezegd dat ze niet bestaan of de huisjes zijn gekraakt door de kabouters.

Vanmorgen weer fris onderweg gegaan. We zijn even afgeweken van de WAW omdat we een bijzonder gebied wilden doorkruisen. De Burren. Die is een beetje moeilijk te omschrijven. Het zijn eigenlijk omhoog gestuwde hoge heuvels. Maar het zijn dan ook weer massieve bonken steen. Als één van jullie overweegt eens een keer naar Ierland te gaan. De Burren zeker even aandoen.
Na het verlaten van dit prachtige gebied werd het voor ons een beetje deprimerend. Langs de kust rijdend van zeg maar Galway, Barna, Spiddal naar Inveran hebben de kliffen plaats gemaakt voor zandstranden. Ik wil de Ieren hun weekend met goed weer natuurlijk niet ontnemen. Maar het is een aaneengesloten poging om zoveel mogelijk toeristen te vangen in je eigen fuik. Een soort van Zandvoort naar Scheveningen op een mooie dag. Mijn vrienden en volgers hebben er al ware antwoorden op gegeven. Langzaam en overal wordt alles gevangen in de zucht naar geld.

Dan nog even de aandacht voor culinair Ierland. Culinair Ierland is goed te vergelijken met culinair Nederland. Niet culinair dus. Maar toch heeft de Ierse keuken wat bijzondere dingen. Of althans had. Zoals overal ter wereld beginnen tradities te verdwijnen. Kon je vroeger nog genieten van Shepherd’s Pie, Cottage Pie of Irish Stew in elke pub moet je er nu een zoektocht naar beginnen. Zo jammer dat tradities verdwijnen omwille van het geld. Als voorbeeld. We hebben een leuke parkeerplaats voor de nacht tegenover een echte Irish pub en het enige wat je hier te eten kunt krijgen is een tosti of een opgewarmde suppermarktpizza. Dat hiermee ook gelijk de traditie verloochend wordt interesseert maar weinigen. Jammer. Bij gebrek aan wat anders eten we nu pizza en verdrinken we ons in een wijntje.

Nog even wat positiefs.
We hebben nog een praatje gehad met een echte local hier en man wat kunnen die vertellen over de oude dagen. Die hebben wat beleefd. Over de stormen en de oude tijden. Je glijd weg in de nostalgie van mensen die het zwaar gehad hebben maar altijd hun schouders hebben opgehaald en gezegd hebben “Het is wat het is”. Geweldig!!

Morgen duiken we weer een pracht van een gebied in “Connamara”. Niet dat het hier niet mooi is maar het moet nog veel mooierderder worden.

Ik zou zeggen,

Tot morgen.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur