Zo langzaam maar zeker zijn we aan de terugweg begonnen. Dat is ook de reden dat er even wat minder blogs zijn. Het is niet dat we niets doen maar vanuit het zuiden van Italië moeten er toch regelmatig wat kilometers worden gemaakt anders wordt het straks weer zo’n haastklus. Vanaf Vieste zijn waar het nog zo verschrikkelijk warm was zijn we eerst nog een stuk langs de kust van de Adriatische zee gereden om langzaam weer het binnenland in te gaan. Omdat de temperaturen hoog blijven hadden we voor een tussenstop een camping uitgezocht dat lekker een zwembad had. Dan konden we even twee dagen onze rust nemen en zo af en toe eens een frisse duik. Die verfrissing in het zwembad was er wel alleen die frisse duik was niet zo’n goed idee. Op het diepste punt was het bad kniehoogte. Dus als je perse van je voortanden af wilt moet je daar gaan duiken. Heb een beetje spijt van die foto die dat verduidelijkt. Ik lijk wel een pinguïn met die witte buik. In ieder geval hebben we daar twee heerlijk rustige dagen gehad en hebben genoten van de omgeving. Het was alleen een beetje heiig. Net of er een hele fijne nevel hangt. Natuurlijk zijn de kusten van Italië met zijn toeristische trekpleisters echt de moeite waard maar het binnenland met zijn overweldigende natuur zijn aanbevelenswaardig. Je rijd van het ene natuurgebied het andere binnen.

Omdat ik op de heenweg zo’n perfecte camping met een nog perfecter restaurant had ontdekt wilde mijn meisie daar natuurlijk ook een hapje doen. En omdat we toch weer wat hoger de bergen in wilde vanwege de temperatuur leek het een goed plan om dit adres nog een keer aan te doen. Dat plan is voor beide ideeën geslaagd. Heerlijk koel en dat meneertje in het restaurant heeft zichzelf overtroffen. We hebben gesmeekt of hij wilde stoppen met het aanvoeren van eten. Ook weer genoten van de omgeving en we vroegen ons af waarom er altijd zo’n wolk op de top van een berg blijft hangen? Net of tie een hoedje opheeft. Er is ons uitgelegd dat dat komt omdat de hellingen van de berg zijn opgewarmd en de lucht er omheen koud is. Dan ontstaat zo’n wolk. Kijk. Zo leer je nog eens wat.

Vanmorgen weer op tijd onderweg gegaan omdat ik nog wat van mijn bucketlist af wilde strepen. Nu kunnen we discuteren over de schoonheid van de Chinque Terre of over de Almafi en daar ding ik niets op af. Maar vandaag heb ik, mijn mening, het mooiste en leukste dorpje van Italië gezien. We zijn er niet in geweest maar als je dat zo op de top van die berg ziet liggen raak je gewoon betoverd. La Civita. Onthou die naam voor als je eens in de buurt bent. Het wordt ook wel het adelaarsnest genoemd. Er is om gevochten en gestreden door de Benedictijnen en de Franciscanen en in latere tijd heeft de maffia hier ook nog een vinger in de pap gehad. Wij hebben het alleen maar bekeken vanuit Bagnoregio. Op zich ook een fabuleus dorp maar La Civita steelt de show.

Niet ver daar vandaan hebben we onze overnachtingsplaats. Lubriano. Net even een AperolSpritzzzzzz en een pizza naar binnen gewerkt en morgen weer onderweg naar het volgende bucketlist ding. Maar daarover morgen meer.

Het weer begint een beetje om te slaan en ik hoop dat we later in de week het noorden van Italië een beetje fatsoenlijk door komen. Ze voorspellen niet veel goeds en in Zwitserland spoelen de snelwegen weg dus het wordt spannend. We zien wel.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur