Zo. Dat heeft weer een dagje geduurd maar ik ben nu echt op de terugweg. Vanwaar ik vertrokken was in Portugal heb ik het die dag nog kunnen halen naar een camping in Campo Maior. Net even voor de Spaanse grens. Ik ben daar overigens een dagje extra blijven staan in de hoop nog wat op te knappen. Had het weer behoorlijk benauwd zo dat je met je mond open moet eten. Kauwen en ademen tegelijk. Helpt niet echt want dan schieten er weer van die brokjes je keel in. Nha. Ik ben er door gekomen. Zal dit niet te langdradig maken maar jullie lezen mijn vrolijke en gepassioneerde stukken dus heb je ook recht op het gepiep als het allemaal even wat minder is.
Gisteren de camping daar weer verlaten en doorgereden naar camping El Pinajarro. Bij Hervás. En dat was nu echt weer zo’n camping die me zou kunnen verlijden om wat langer te blijven staan. Leuke stek, leuk plaatsje. Maar kijkend naar het aantal km dat ik nog moet en naar het aantal dagen dat ik al op de terugweg ben was reden genoeg om mezelf te manen tot opschieten. En eerlijk gezegd moet ik bekennen dat als je enige tijd kijkt naar velden met olijfbomen, landschappen met wijnstokken en van gigantische kathedralen en kastelen tot piepkleine slotjes toch ook weer het gevoel ontstaat dat het tijd wordt. En precies op dat moment klinkt het liedje op de radio van John Denver, Country Roads, met ergens in de tekst “Driving down the road i get a feeling that i should have been home yesterday”. Wan te eerlijkheid gebied om toe te geven dat in de wat zuidelijke gebieden alle insecten bijten, krabben, steken of in ieder geval je proberen op wat voor manier dan ook wat aan te doen.

Ik heb de Navi wat anders ingesteld. Wel snelwegen maar geen tolwegen en ben dus aardig opgeschoten en het leuke is dat je dan onderweg in sneltreinvaart al die plaatsjes weer tegenkom waar je al geweest bent en de herinneringen aan deze reis ook weer binnenkomen. Zoals nu. Op de camping waar ik al eerder heb gestaan. Burgos. Met de kathedraal, de optocht en de puntmutsjes. Of Salamanca. Met de wat teleurstellende Romeinse brug, de enorme kathedraal en de klim naar het kasteel. Te veel om op te noemen maar ook wetend dat je van die landen eigenlijk nog maar zo weinig hebt gezien. Nou ja. We hebben een camper en het loopt allemaal niet weg. Over Campert gesproken. Ben er echt trots op wat een geweldige kar dat is. Rustig snorrend, turbotje licht fluitend vreet tie elke kilometer onverschrokken weg. En tijdens het aanhoren van wat ik hier voor zei ben ik begonnen aan het meezingen van de country melodietjes op de radio. Toen ik mijn stem hoorde na al dat hoesten en dat proesten ben ik snel overgestapt naar playback. Een cockesklopper klinkt beter. Gaat nu alweer wat beter. Kan weer met mijn mond dicht eten. Moet alleen lichamelijke inspanningen nog wat mijden. Dat is dan weer niet zo moeilijk.

Heb nog lekker even de was gedaan. Is al bijna weer droog. Dus tijd om shirtjes te vouwen en sokken te rollen. Morgen gaan we via de Rioja weer de Pyreneeën door naar Frankrijk. En ik kan met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid melden:

Tot morgen.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur