Vandaag eens even geen gezeur over het slechte weer. Vanmorgen ben ik namelijk aangenaam verrast. Toen ik wakker werd was het zonnetje al hard aan de arbeid om boven de berg uit te komen. Verbaasd rondkijkend moest ik vaststellen dat er een strak blauwe lucht was. Oké. Ik had nog wel de ijskristallen op de ramen staan maar het beloofde een mooie dag te worden. Tijdens het omhoog klimmen van het zonnetje kreeg ik wel last van klopgeesten. Hoe meer zon op Campert, hoe meer geklop en gekreun. Heb het nagemeten en hij is nu ook 10 centimeter langer. Campert dan!
Ik had gisteren besloten vandaag nog een stukje af te zakken en dat het ik gedaan. Na het sanitair bezig zijn de rommel opgeruimd en weer onderweg gegaan. Het was wel even schrikken dat tijdens het rijden er ineens nog twee slippers tegen mijn vooruit geplakt zaten. Ik heb goed onder de camper gekeken of de eigenaar van die slippers er niet onder lag. Maar er was niets te zien dus ze zullen wel van mij zijn.

Het was een mooie rit vandaag. Niet indrukwekkend qua afstand. 65 km is nou niet dat je gaat zeggen peddel on the metal. Maar gewoon rustig cruisen door het Luxemburgs landschap. De donkere ogen op. En aan alle medeweggebruikers laten merken dat ik met pensioen ben en alle tijd van de wereld heb.
Door de korte afstand ben ik Luxemburg nog niet uit en sta nu nagenoeg op een soort drielandenpunt. In Réimech om precies te zijn. Leuke camperplaats. Ik vrees alleen het ergste voor vanavond. Er staat een enorme feesttent met grote speakers. Als dat maar goed komt.

Ik ben nog wel even lekker een wandeling wezen maken. Langs de oevers van de Mosel kwam ik ineens een echt goede vriend van me tegen. Bacchus! Wat is de wereld toch klein. Ik heb nog even gebabbeld met hem en hij heeft me beloofd dat hij nog even een stevig woordje zal praten met die ander zogenaamde god. Jupiter. Die de laatste tijd zo loopt te gallen.

Verder in de wandeling kan je goed merken dat je in een ander terrein bent. Ik heb nog even stevig de berg op moeten wandelen. En voor velen onder ons zal dat peanut’s zijn maar op mijn leeftijd met de conditie van een wijkagent moet er wel even een extra pauze worden ingelast.
Ik heb echt van de wandeling genoten. Zeer afwisselend. Eerst langs de Mosel. Daarna berg op en door het woud. Ze hebben hier ook wel erg hun best gedaan om er wat moois van te maken. Mooie vlonderpaden door een dicht woud waar zo af en toe de zon een wonderlijk spel speelt. En wat je normaal niet ziet omdat het onder de grond zit wort hier op sommige plaatsen zichtbaar. Wonderlijke wortels.
Van Reimech zelf ben ik niet zo onder de indruk. Oké het ligt aan de Mosel. En oké het wordt omringd door wijnstokken maar het ziet ervoor mij een beetje verwaarloosd, slecht onderhouden uit. En oké. Ze hebben een leuke fontein.

Al met al is het een leuke dag geweest en zo langzaam komen we op stoom. Gisteren was het de Schnitzel met gebakken aardappeltjes. Waarvan de foto vandaag. Vandaag worden het balletjes in tomatensaus met spaghetti. Waarvan de foto morgen. Ik moet langzaam wennen aan het pastaland.

Ik groet jullie en tot morgen.

🚐💨 ik

Geschreven door Camperavontuur