Zoals de dag na Napels waren we gisteren wat later terug van ons boottochten langs de Almafikust. Nog even een hapje eten bij Campert en dan zakt de vermoeidheid in mijn tenen. Het was een lange en warme dag. Ik heb dus het blog maar even gelaten voor wat het was.

Het was een prima dag maar ik was toch enigszins teleurgesteld. De zo mooie foto’s van fel gekleurde huisjes tegen de bergwand zijn volgens mij gefotoshopt. De tocht begon met het voorbij varen van Capri. Het is een mooi, steil oprijzende rots uit het blauwe water. Verder heeft het op mij niet zo’n aantrekkingskracht gehad. De superjachten liggen in grote getallen voor de deur. Een eiland voor de jetset. Je hebt niet veel verbeeldingskracht nodig om je voor te stellen wat daar een broodje kaas met een glaasje jus d’orange gaat kosten. Een wijntje durf ik al niet meer over na te denken.

Op weg naar Almafi nog wel en ander bijzonder eiland gepasseerd. Dolfijneneiland (Gallo Lungo). Echt bijzonder. Het heeft duidelijk de vorm van een dolfijn. En nee. Ik heb geen drone gekocht. Heb een foto van internet gejat. Alles voor jullie en het blog. Ook daar kan je geen voet aan wal zetten want het is privé bezit. Er staat een enorme villa op die verhuurd wordt voor exorbitante prijzen aan de grote der aarde. Denk aan Jacky Onassis, Sophia Loren en Ingrid Bergman.

Eenmaal aangekomen in Almafi gaat er weer een andere, bekende wereld voor je open. Had ik al geklaagd over de drukte in de Cinque Terre dan geld hier gewoon de overtreffende trap. Hier moet je strikt de looprichting van alle anderen aanhouden. Ben je eigenwijs en loop je tegen de richting in dan is er geen doorkomen aan. “Je kan over de hoofden lopen” is hier een gezegde wat waar is. Na wat rond schuifelen hebben we een plekje, uit de zon en voor de kathedraal, gevonden op een terrasje. Ideaal voor wat betreft het uitzicht en de temperatuur, want warm was het maar mij hoor je niet, maar na een wijntje en een hapje was het vakantiegeld op. De kathedraal van Almafi mag er zijn. Op onze tochten hebben we er al meerdere gezien maar deze was dan wel weer van bijzondere schoonheid. Cattedrale di Sant’Andrea. Gewijd aan apostel Andreas. Die ligt hier nog steeds. We hebben ook nog een kaarsje gebrand voor een ieder die er inmiddels niet meer is. Het ga jullie goed.
Je zou bijna zeggen, gelukkig, zat de tijd erop en zijn we met de boot naar Positano gevaren. Ondanks de soms mooie straatjes is de ervaring hier hetzelfde. Als je alleen wat wilt drinken wordt je op veel terrasjes geweerd. Het gaat hier alleen nog maar om geld maken en dat is jammer. Begrijpelijk maar jammer. Het beste kan je op de boot blijven, de dorpjes van afstand fotograferen en weer door. Het krioelt van, in welke vorm dan ook, af en aan varende bootjes met toeristen en alle eens zo mooie huisjes zijn volgepropt met veel te dure souveniertjes of eetzaakjes. Een strandhoedje voor 95 euri is geen uitzondering.

Het was geweldig om weer op de rustige camping te zijn. De meneer van het restaurant moet nog wat stressbestendiger worden. De voorgerechten en half uurtje na elkaar. Één hoofdgerecht nooit gekomen maar het werd goedgemaakt met een limoncello. Verder weer twee prima dagen gehad en daar gaat het om.

Vandaag weer de rust van het binnenland opgezocht en zijn terechtgekomen bij een boer die er ook een soort van camping op na houd. Het is een oude molen die omgetoverd is naar een soort vakantiepark. Met bungalowtjes. Alleen zijn wij de enige gasten. En oh ja. Er is ook een restaurant waar we zo, rare woordkeuze, smerig lekker gegeten hebben. Hoeveel geluk kan je hebben. Veel mooie dingen gezien onderweg. Pracht van een stuwdam en bijzondere rotspartijen. Het binnenland van Italië is toch wel erg mooi.

Morgen gaan we weer verder. Dan is de rust weer wat ingedaald en kunnen weer volop genieten van de volgende toeristenfuik.

Geschreven door Camperavontuur