Hallo lieve vrienden en volgers. Ik, of liever gezegd wij, zijn er weer. De laatste dagen voordat mijn meisie zou komen heb ik het even een beetje rustig aan gedaan. Het leek me namelijk niet handig om al een aantal dingen te gaan bezoeken terwijl we dat samen ook nog eens gaan doen. Ik had dus het aanbod van de wijnboer om nog een nacht gratis te blijven staan geaccepteerd en om mijn dank te betuigen heb ik een flesje wijn gekocht van €30,00. Ga maar zitten lachen. Vrijdag heb ik me dus voor de volledige 7,5 km af laten zakken naar de enig besproken plaats van deze reis. Camping Spartacus in Pompeï. Het is nou niet de camping die je voor je plezier uitzoekt. De plaatsjes zijn klein en uitgebreid het spul buiten en de luifel uit gaat hier niet lukken maar na enig gemopper hebben we in ieder geval een plaatsje waar we de stoelen en de tafel buiten kunnen zetten. Ik heb het best nog wel druk gehad. Voordat mijn meisie kwam moest alles natuurlijk wel gepoets, gezwabberd en gestoft worden. Nog even de was en douchen en dan is de dag voorbij.

Zaterdag was het zover. De dag van hereniging. Zonder slag of stoot ging dat jammer genoeg weer niet. Eerst krijgt mijn meisie 2 1/2 uur vertraging aan de broek dus die heeft vier en een half uur uit zitten zakken op dat vliegveld. Die vliegtietuigmaatschappijen maken er echt een zooitje van de laatste tijd. Het roer is daarom ook omgegooid. We gaan ons ding doen in het zuiden van Italië en gaan samen langzaam omhoog. De vliegtietuigmaatschappij kan zijn retourvlucht in het spreekwoordelijke kanaal steken en we gaan de Italië reis samen afmaken. Het geeft wel weer enigszins een tijdschema maar al het mooie van Italië ga je in zes maanden ook niet zien dus we hebben een reden om nog een keer terug te komen.
Ik ben dus met het forensentreintje naar Napoli gegaan om mijn meisie op te halen. En dat is een circus waar je liever niet in meedraait. Het was echt druk op het perron en zodra de deuren van de trein open gaan begint iedereen een zegetocht naar de nog weinig beschikbare zitplaatsen. Ik heb daar niet aan meegedaan maar dan moet je wel genoegen nemen met een klein hoekje in het staan gedeelte.
Het ontmoeten van mijn schatje was ook nog niet makkelijk. Sorry dat ik op mijn eerste bezoek aan Napoli nog geen foto’s heb gemaakt maar in de eerste 10 minuten had ik handenvol werk met het wegsturen van bedelaars en het beveiligen van mijn eigendommen. Daar kwam nog bij dat mijn schatje mij een positie toestuurde vanuit een rijdende bus dus ik stond even op de verkeerde plaats. Maar alles is goed gekomen en vandaag hebben we onze eerste trip samen gemaakt.

De ruïnes van Pompeii. Dat was wel even een dingetje zo’n 2000 jaar geleden. Ik kan er een hele geschiedenis op loslaten maar als je er niet geweest bent is het allemaal moeilijk voor te stellen. Eerst hebben de Grieken hier behoorlijk huisgehouden, daar waren de Romeinen het weer niet mee eens en hebben het met veel geweld overgenomen en toen was de Vesuvius het er weer niet mee eens en heeft alles onder een dikke laag as en lava bedolven. Wel knap dat ze tijdens de opgravingen nog wel hebben kunnen vaststellen dat ze hier iets hadden met penissen. Zelfs in die tijd hadden ze huizen van plezier. Wel op een stenen bed je kunstje doen want het moest allemaal niet te lang duren. Ze hadden wel een duidelijke richtingaanwijzer waar het huis van plezier was. Het is iets wat je van te voren weet maar ik heb vandaag een belofte gebroken. Ooit heb ik met mezelf afgesproken om nooit, maar dan ook nooit achter zo’n vlaggetje aan te gaan lopen. Maar vandaag heb ik dan achter een rode paraplu aangelopen. Als één van de zovelen die zich hier met busladingen naartoe hebben laten brengen. Het was een leuke dag maar ik voel me toch een beetje verdrietig. Ik heb toegegeven aan de sleur van de toerist en de dode mensen die hier nog liggen zijn afgietsels van het origineel. Wel knap dat je 2000 jaar na je dood nog zo populair bent dat duizenden mensen nog een foto van je willen maken terwijl je het eigenlijk niet bent. Toch overheerst na twee en een half uur bij mij het gevoel dat ik met al die oude stenen een beetje klaar ben. We hebben lichamelijke en geestelijke versterking gezocht in een glas alcohol houdende versnapering met een bord fruit.

Morgen weer verder.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur