Vanmorgen heb ik afscheid genomen van de kleine dierentuin. Ik moet zegen dat ik een prima verblijf heb gehad en dat er voor de eigenaren van dit onderkomen werkelijk niets te veel was. Anderzijds door het weer en omdat het daar toch, voor wat betreft, de omgeving en de dingen om eens te gaan bekijken toch allemaal wat minder was. Maar toch. Een paar prima dagen gehad. Ik heb bij die lieve mensen nog twee liter eigengemaakte witte wijn gekocht en ik heb echt gevraagd om vino bianco. Als iemand mij kan uitleggen wat er bianco is aan die fles dan graag.

Nu is het allemaal weer compleet anders. Ik heb nu echt de bergen even achter me gelaten. Alhoewel je hier nooit echt uit de bergen bent, is er nu weer een wijd uitzicht over de Tyrreense zee, of de Golf van Gaeta, daar ben ik nog niet helemaal uit. Het is een heel best plekkie hier. Wandel zo het strand op. Groot terras op springafstand en de mensen die er zijn zijn allervriendelijkst. Het is allemaal een beetje raar. Als je het terrein overziet lijk het wel een of ander vluchtelingenkamp maar ergens heb ik het dan ook wel weer naar mijn zin. Misschien komt dat wel omdat ik de laatste 30 jaar ook maar weinig anders doe dan zigeuneren. Dan voel je je op je plek waar alles overspannen is met doeken en met touwtjes aan elkaar vast is gemaakt. Toch heb ik over het algemeen een beetje het idee in deze streek dat ze overal toeristen paradijsjes hebben willen maken maar dat het allemaal net niet is gelukt. Of het moet nog komen. Niet teveel alstublieft. Ik hou van mijn rust. Ik denk dat het nog moet komen. Iedereen waar je weggaat vraagt of je een goede review wilt schrijven.

Ik denk dat ik hier even blijf hangen. Ik geniet van het ruisen van de zee en het weer. De laatste wolkjes drijven landinwaarts over de bergen weg en het beloofd morgen een mooie dag te worden. Ik gas voor de verandering eens de strandgast uithangen. Ik neem mijn tafeltje, stoel en parasol mee en ga op mijn gemak naar de golfjes liggen staren.

Feest was het zo wie zo vandaag. Mijn meisie en ik zijn vandaag 20 jaar getrouwd. Jullie hebben dat vast al wel op FB gelezen maar ik wilde het toch nog even melden. Ik ben blij dat ik door een trouw volgend familielid ben gewezen op dit bijzondere feit want jullie weten dat datums en ik niet zo’n goede combinatie is. Nog vijf daagjes en dan gaan we het samen uitgebreid vieren. Voor nu zeg ik tegen alle lieve vrienden en volgers PROOSTERTJE. Geen zorgen. We doen het nog wel 20 jaar.

Langzaam gaat hier de zon onder en dat geeft altijd een gevoel van weemoed en honger. Morgen eens wat verder kijken dan het terras. Ongeveer 50 meter. In mijn stoel op het strand.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur