Het zit de laatste dagen niet mee. Ik word geteisterd, of achtervolgd, door slecht weer. Na mijn vertrek van de plaats met dat geweldige restaurant is het allemaal een beetje bergafwaarts gegaan. Letterlijk en figuurlijk kan ik wel zeggen. De klaagzang van de vele beloftes en dat er gewoon helemaal niets was heb ik al gedaan maar het kan nog erger. In de nacht is het gaan regenen met een onbehoorlijke hoeveelheid. Het heeft me goed wakker gehouden. Een beetje getik op het dak is slaapverwekkend maar een aanhoudend tromgeroffel is teveel. Dan ga je je zorgen maken. Loopt het water wel van de luifel? Regent het niet in? Zitten de luiken wel dicht? En omdat de geen je toch wakker houdt maak je ‘s nachts om 2 uur toch nog even een extra rondje. Het enige wat me nog wat vrolijk maakte is dat in een droog moment omringd werd door allemaal knipperende lichtjes. Vuurvliegjes. Een feest om te zien maar niet vast te leggen.

In de morgen was er eigenlijk nog weinig verbetering. Ik heb geprobeerd om dat even af te wachten om alles droog in te kunnen pakken maar dat ging niet lukken. Dus regenjas aan, luifel nat naar binnen, ik doorweekt en op naar het volgende adres. Ik heb best mooie dagen gehad maar regen overheerst toch en langzaam ben ik daar een beetje klaar mee.

Wat ik heb gezien op mijn rit naar het adres waar ik nu sta is niet te beschrijven. Ik vind het echt jammer dat er geen moment is geweest dat ik dat in beeld kon brengen. In de bergen stroomt natuurlijk al het water naar beneden maar als dat dusdanige hoeveelheden worden geeft dat problemen. Ik ken dat alleen van beelden maar ik heb zelf nog nooit tot mijn spatborden door het water gereden waar straten zijn veranderd in rivieren. Ik heb wat dat betreft veel meegemaakt maar dit was een overtreffende trap. Zelfs stenen dreven mee met de stroom.

Op het nieuwe adres was het weer nog niet veel beter maar ik kreeg wel een warm welkom. Onder de paraplu werd ik begeleid naar een overdekt terras voor een welkomstdrankje. Het was witte wijn met grote stukken perzik erin en een vorkje om die perzik op te eten. Moet niet gekker worden. Maar toch. Het gaat om het idee. Het is hier wel heel gastvrij en vriendelijk. Binnen een uur was de gastvrouw al naar de bakker gereden voor brood en ze wilde ook nog wel even mijn boodschappen gaan doen. Maar dat gaat mij dan weer wat te ver. De gastheer heeft me nog even rondgeleid door een aantal grotten die volgens hem nog zijn uitgehakt door de Romeinen. Hij bewaard er nu zijn eigengemaakte wijn en heeft een flesje uit 2001 aan mij cadeau gedaan. Als ik de fles even schoonmaak ziet het er misschien wat smakelijker uit maar ik weet het nog niet. Na de verwennerij van eerde heb ik die avond zelf maar weer eens een echte Italiaanse maaltijd gemaakt. Speklappies, rode kool, aardappeltjes en appelmoes.

Vanmorgen heb ik precies twee uur kunnen genieten van een zonnetje. In die tijd werd er nog even een croissantjes gebracht voor het ontbijt en daarna is de regen weer gewoon weer gaan regenen. Het wordt een sleur. In een droog moment nog wel even naar de winkel gefietst om zelf die boodschappen te gaan doen nog wat schoongemaakt en gerommeld en inmiddels zit ik onder de luifel dit blog te schrijven en te luisteren naar het getik van de regen.

Sorry dat het blog een beetje op een klaagzang lijk maar het is wat het op dit moment is. In de loop van de week gaat het weer beter worden maar dat heb ik al eens eerder gehoord. Ik blijf hopen.

🚐💨🌧

Geschreven door Camperavontuur