Nee. Dat was het gisteren niet die geluksdag. Ik merkte het al met opstaan en wakker worden. Zo van blhaaa. Eigenlijk had ik wilde plannen. Ik zou naar Genua gaan en daar de hop on hop off bus nemen en zo de stad bezichtigen. Hé was behoorlijk warm en dan eerst nog uitzoeken welke trein, hoe laat, berg af lopen en bij terugkomst weer berg oplopen. Ik had er gewoon geen zin in. Normaal heb ik dat op woensdag maar nu had ik het gisteren. Ik heb me dus geconcentreerd op bijna niks doen. Ik heb de dag besteed aan wat achterstallig onderhoud. De was doen, binnen opruimen, berg af voor een paar boodschappen en met de boodschappen de berg weer op. Heb ik toch die joekel weer bedwongen, waar ik geen zin in had, maar ik dreigde zonder melk te komen en dan beginnen de paniekpareltjes toch op mijn rug te komen. Bij terugkomst de was opgehangen en dan begint het toch weer echt op zo’n Frans Bauer kamp te lijken. Gezellig. Was droog, opvouwen en opruimen. Eten maken. Zoals ik zei. Bijna niks doen. Met dat bijna niks doen is er dus ook geen stof voor een blog dus sorry. Kon het niet bij elkaar verzinnen.

Hoe anders is het vandaag weer. Ik heb Bogliasco achter me gelaten en ben de kust verder zuidwaarts gaan volgen. Dat zou de bloemenriviera moeten zijn. Wat mij is opgevallen is dat het een aaneengesloten strook van dorpjes is die redelijk zijn volgestampt met betonblokken zodat de oorspronkelijke dorpjes bijna niet meer te herkennen zijn. Om een advies van een goede vriend/volger op te volgen heb ik toch doorgezet om een stukje van de jetset op te snuiven in Portofino. Nou heb ik een redelijk doorzettingsvermogen maar in Camogli heb ik me compleet vastgereden in plotseling opduikende wegopbrekingen. Wat een gekkenhuis. Daarbij wordt je aan alle kanten voorbij geracet door scooters, opgevoerde terreinbrommers en kamikaze motorfietsen. Daarbij hang er een continue penetrante geur van uitlaatgassen van voornoemde weggebruikers. Ik heb mijn toevlucht genomen tot een klein stukje snelweg en wat verderop weer het landschap opgezocht. Weer een illusie minder en een ervaring rijker.

De rest van de toer was erg mooi en rustig. Onderweg nog even een hapje gedaan en ik ben aangekomen op een pracht van een camperplaats vlak boven Monterosso al Mare. En daar komt mijn aanvalsplan voor de Cinque Terre. Moterosso is de eerste, zegt men, en dan volgen die andere. Ik heb me deze keer eens niet laten verleiden om bij aankomst in mijn stoel te ploffen maar ik ben nog een de berg afgelopen en het dorp bezocht. Ook weer niet zo’n makkelijk bergje. Redelijk stijl en bij aankomst in het dorp gingen mijn knieën me toch vertellen dat het nu wel een keer klaar is met die gekkigheid. Om nou weer niet gelijk aan de wijn te gaan op een terras heb ik maar een Aperol genomen op een terras. Soms moet je jezelf een beetje inhouden. Nog even het dorp verkend en (helaas) vast moeten stellen dat het toerisme zijn doel voorbij streeft. In dit geval door veel luidruchtige Amerikanen. Al met al prima naar mijn zin vandaag. In een smal straatje met aan de ene kant een pizzeria en aan de andere kant de fris ruikende was heb ik een prima plaatsje gevonden. En na twee Aperolletjes, half litertje wijn, een echt overheerlijke pizza en een heel klein Limoncellotje wordt het tijd om de berg weer op te gaan en mijn blog te schrijven.
En hier moet ik de toch de eigenaar van dit plaatsje een compliment geven. Even een belletje en hij komt met zijn auto naar je toe om je de berg weer op te rijden. Top. Wachtend op dat autootje , onder citroenbomen, begin ik spontaan “Under de lemon tree” te zingen. Tis een feest.

Morgen volgt de rest van mijn aanvalsplan van de Cinque Terre.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur