Het zag er vanmorgen niet naar uit. Regen trommelde me al om 06.30 mijn bed uit en de lucht was boos en donker. Ik dacht, daar gaat mijn fietstochtje naar Hindeloopen. Gelukkig is het weer opgeklaard en ik heb van de tijd gebruik gemaakt om eens wat huishoudelijke taken uit te voeren. Vegen, stofzuigen, poetsen en nog wat van die karweitjes. Toen de lucht weer licht was heb ik de fiets van het rek gehaald en opgetuigd. Met een straffe tegenwind van zeg maar 4 richting Hindeloopen. Gelukkig had ik vandaag de goede benen en met de ondersteuning op standje gemakkelijk was de afstand van 11 km goed te doen. Ik heb echt genoten van dat tochtje. Pracht van een landschap en, wat ik al veel meer eerder heb gezegd, is het een zegen om fietser in Nederland te zijn. Alles wat ook maar enigszins te maken heeft met brommen is hier niet gewenst. Dus ondanks dat het bruut doortrappen is tegen de 4 is het toch erg rustig. Top.

Hindeloopen is leuk. In vroegere jaren zelf belangrijk als doorvoerhaven voor Amsterdam. Daardoor kregen ze een eigen taal en klederdracht. Ook werd de internationaal gerenommeerde schilderkunst ontwikkeld. En met die klederdracht en schilderkunsten wordt je dan ook gelijk weer een beetje teleurgesteld. Een beetje zoals, in een lang geleden geschreven blog over de Spiesbraten van Iedar-Oberstein, het is gewoon niet te vinden. De laatste vrouw die hier in klederdracht heeft rondgelopen was omstreeks 1800 en daarna werd het alleen nog maar met speciale gelegenheden gedaan. De dame van de VVV wist me te vertellen dat de vrouwen er drie uur mee bezig waren om zich zo te kleden dus ik kan me er wat bij voorstellen.
Ze hebben hier ook wat met foute vrouwen. Net zoals het liefelijke beeldje van het Vrouwtje van Stavoren, die helemaal niet liefelijk was, hebben ze hier het “It Kweade Wiif Fan Hylpen (Hindeloopen)”. Pracht van een sage die mij verteld is door een local. Die man wist mij mooi te vertellen over de vissersvrouw met smetvrees die niet wilde dat haar man en hond na de visserij het huis inkwamen ment hun vieze kleding en visstank. Ze wilde de hond eruit waarop de visser zij “Dan ga ik ook”. Lang verhaal kort. Hond heeft visser gered na een schipbreuk en kon geen kwaad meer doen. Vandaar de gevelplaat met de hond onder de vleugels van een engel.

Tijdens mijn wandeling nog 112 moeten bellen voor iemand die met zijn hoofd in de blubber stond in één van de grachtjes. De dame aan de alarmtelefoon heeft mij uitgelegd dat dat de Hindeloopense zeemeermin was en dat die onder water kon ademhalen. Het zal wel.

Ook hier hebben ze weer een fontein. Erg leuk. Met vogeltjes en takken maar die is ontworpen door een Chinese kunstenaar. Met al die uitsteeksels zal dat wel iets met spionage te maken hebben.

Als je ooit in de buurt komt. Zeker even door Hindeloopen wandelen. Alleen niet de omgeving van de jachthaven. Te druk, te veel toeristen en vooral D. Het lijkt Zeeland wel.

Na afloop nog even een wijntje gedaan bij dezelfde tent als waar ik mijn lunch met een broodje kroket heb gedaan en toen de barre tocht terug naar Camert ben begonnen. Het bewijs is geleverd dat terug de wind is gedraaid. Dus de batterij op standje nog gemakkelijker.

Morgen weer verder.

🚐🚲💨🥵

Geschreven door Camperavontuur