Zachtjes tikt de regen op het camperdak, ritme van, enz, enz, enz. Ik weet niet hoe het komt dat als ik onderweg ben er in bepaalde situaties altijd een liedje in mijn hoofd springt. Maar regenen doet het op dit moment en dat is maar goed ook. De natuur schreeuwt er om en je ziet het gras bijna veranderen van knisperend hooi in fris groen gras. Op dit moment blijft er voor mij weinig anders over dan binnen zitten en onder het genot van een wijntje mijn verhaaltje schrijven. Maar mij hoor je niet. Oké. In Frankrijk heb ik het nog even slecht gehad maar van zeg maar 10 april tot op de dag van vandaag heb ik en wij geen druppel regen gezien. Goed voor ons maar slecht voor de natuur. Dus lekker binnen, blogje schrijven en proberen om niet in slaap te vallen van dat getik op het dak.

Even samenvatten.
Vorige week dus terug gekomen uit Ierland en er moest echt even wat gebeuren. Campert moest een nieuwe voorruit en er moesten afspraken gemaakt worden voor een nieuwe hordeur en het plaatsen van een MaxFan, dat is geen airco maar een koeleluchtwapperaar en het de gasflessen moesten gewisseld worden. Thuis moest er ook het een en ander worden gedaan. Tuin uit de oerwoudmodus halen, schoonmaken hier, oppoetsen daar en weer eens wat anders eten dan droge kip of fish and chips. Zuurkool stamppot dus.

Na een zeer geslaagde en uiterst gezellige avond met een knoert van een vis op de BBQ, waar ik niets mee te maken heb gehad, heb ik zaterdag de camper weer voorzien van alles wat nodig is en ben weer onderweg gegaan. Niet ver hoor. Ongeveer 30 km.

Camperplaats de Rucphenseweide. Top locatie en we vielen met ons neus in de boter. De opening van de nieuwe Jeu de Boule baan. Na een aantal keren naar “We zijn er bijna” gekeken te hebben heb ik altijd die ballen willen gooien. En onder het genot van een bubbeltje en veel entourage zijn we redelijk fanatiek met die ballen aan het gooien gegaan. Ik moet hier wel even vermelden dat Nederland, denk ik, het enige land is wat het “Jeu de Boule” noemt. De Fransen zouden niet eens weten waar je het over hebt. Het heet “Pentanque” en ik heb nog nooit zo’n gezellig en sociaal spelletje meegemaakt. Het is redelijk fanatiek maar toch ook weer ontspannen met veel praten en discuteren wie er nou eigenlijk gewonnen heeft en daarna weer een wijntje. Ik geloof dat ik maar prof word. Heb in ieder geval mijn eigen ballen gekocht. Sorry. Dat zijn boules.

Nu weer terug waar het eigenlijk allemaal begonnen is. Traaie. Lang geleden zijn we hier begonnen met een tent. Toen met tent en aanhangertje en nu met Campert en je hebt maar één echt thuis maar dit voelt altijd weer als een beetje thuiskomen.
Heb vandaag weer een bekend wandelingetje gemaakt. Viel me zwaar. Na goed ziek in Portugal en verkouden in Ierland heb ik lang niet echt een wandeling gemaakt en dan word inkook nog lastig gevallen met met mulligheden

Hier regent het rustig verder. Thuis lijkt het met de sopfontein ook prima te gaan.

Blijf hier een weekje staan. Ook om de minivakanties voor mijn meisie te verzorgen en omdat ik het hier altijd naar mijn zin heb.

Tot morgen.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur