Het is er gisteren niet meer van gekomen. Vond het zelf ook een beetje jammer maar het is gewoon een drukke dag geweest. ‘S morgens best op tijd vertrokken naar het Connemara National Park en dat was maar een klein stukje. Campert geparkeerd bij het visitors centrum een klein ontbijtje gedaan en ons opgemaakt voor een wandeling door het park. Echt lang zijn de wandelingen niet en wij hebben gekozen voor de middelste. Ongeveer drie kilometer. Niet zo ver maar je moet er wel even je best voor doen. Het was een aardige klim en ze hadden aan mij gevraagd of ik die steen boven even op zijn plaats wou zetten. Dus die heb ik ook nog meegezeuld. Eenmaal onderweg heb je het gevoel dat je verdwijnt in het groen. Het is hoofdzakelijk veengrond met een wonderlijke fluwelen groene deken zover het oog rijkt. Met hier en daar een brok steen. Na mijn brok steen op zijn plaats gelegd te hebben, altijd bereid om iemand een plezier te doen, zijn we langzaam weer naar beneden gewandeld en wij zouden wij niet zijn als we na twee kilometer rijden niet weer stil zouden staan voor de lunch. Heb hier trouwens voor de eerste keer een originele Irish kalfsvlees stew kunnen scoren. En man, die was lekker. Alles bij elkaar dus tot zeg maar drie uur niet meer gereden dan hooguit vijf kilometer en we hadden er nog 85 te gaan naar ons volgende adres. En als je dan een route rijd door een uitzonderlijk mooi landschap waar je om de volgende bocht weer stilstaat voor een foto ligt de gemiddelde snelheid niet zo hoog. Bij Killary Fjord, ja, die hebben ze hier ook, heb ik de mooiste foto van Campert tot nu toe geschoten. Dat had ik al eens eerder gemeld. Maar deze is nog mooierderder. Aan het eind van de fjord ligt nog een leuk dorp. Leenaun. 5 pubs en 2 souvenirwinkels. Onderweg nog zoveel mooie dingen gezien en het gaat te ver om ze allemaal te benoemen maar de overvloed aan foto’s gaat het duidelijk maken. Je moet het zien om het te geloven. Bruggetjes worden steeds smaller en soms is het even mikken of het past. Bij een tegenligger weer een stukje achteruit voor een uitwijkmogelijkheid. Echt opschieten is er dus niet bij.
Na zevenen pas aangekomen op de camping en dan moet er nog van alles gebeuren. Het zijn maar kleine handelingen maar alle kleine handelingen bij elkaar……. Even de stoelen en de tafel buiten, even de luifel uit, even de was, even nog wat afwas, even douchen, even relaxen met een wijntje, even een hapje maken. En dan is het ineens elf uur en omdat het geen aangenomen werk is moest het blog maar even wachten tot vandaag.

We hebben deze reis veel gezien, veel gedaan en vooral genoten. Vandaag was dus een dag van lui zijn, ontspannen en een beetje onderhoud aan Campert. Heeft tie verdiend.
Nog wel een lekker stukje gewandeld. En Ierland zou Ierland niet zijn als er toch weer niet een stukje geschiedenis was verborgen in deze verlaten streek. Tijdens de wandeling nog een kasteel ruïne gepasseerd waar een heel vervelend mannetje heeft gewoond die er lol in had om het de mensen zo moeilijk en lastig mogelijk te maken. Als het niet naar zijn zin ging werden de mensen uit hun huis gezet dat werd dan met een stormram met de grond gelijk gemaakt zodat ze er later weer niet in terug konden. Naar ventje dus.
Heb ook nog een kudde koeien toegesproken om hun wat tips en tricks bij te brengen hoe ze de stalen pen kunnen ontlopen. Aan de blik in hun ogen te zien komt het nog niet helemaal over.

Nog maar eens een terugblik van deze reis. De Ieren zelf. De Ierse mensen zijn bij uitstek vriendelijk, behulpzaam en geduldig. De vriendelijkheid uit zich met name onderweg. En dan bedoel ik niet de doorgaande N-wegen. Dat gaat allemaal wel door. Maar op de wat kleinere wegen hebben de Ieren iets met gedag zeggen. Vrijwel alle tegemoetkomende bestuurders steken wel even hun hand op. Soms maar een vingertje los van het stuur, maar er wordt gegroet. Ook mensen langs de straat groeten met regelmaat. Soms leidt dat wel eens een beetje tot verwarring. Op de wat smallere wegen wil iedereen op iedereen wachten om ruimte te geven en soms staan we dan uit vriendelijkheid allemaal te wachten. Alleen wordt dat hier opgelost met een zwaai en een lach en niet met een dikke vinger. Het zijn hier mensen die nog respect hebben voor anderen.

Morgen gaan we er echt even een deegje aan doen. Zo langzaam moeten we het land door want zaterdag hebben we de overtocht van Ierland naar Schotland. Tijd genoeg maar we willen er op het laatste moment ook geen haastklus van maken.

Tot morgen.

🚐💨

Geschreven door Camperavontuur