Laat ik beginnen met “Sorry” te zeggen. Ik heb een aantal dagen geen blog geschreven, daardoor heb ik een aantal vrienden, volgers zich zorgen laten maken en dat was niet de bedoeling. Het ging allemaal een beetje anders dan voorzien. Ik heb die avonden niet geschreven omdat er niets te melden was maar omdat ik die avonden pas na twaalf uur ‘s nachts even de tijd had om er iets aan te doen en ik diezelfde avonden na twaalf uur ‘s nachts geen puf meer had om er aan te beginnen. Volgen jullie me nog?
Ik ga natuurlijk wel vertellen wat er allemaal loos was.

Op woensdagochtend heb ik de zandbak verlaten en ben onderweg gegaan naar de enige camping die ik voor deze reis besproken had. Zoals jullie weten had ik een afspraak afgelopen donderdag en vrijdag dus ik moest er zeker van zijn dat ik een plaatsie had. Samen met het eerste stuk van de reis was dit een stuk wat ik over de snelweg heb afgelegd en ik ben zeker twintig supermarkten tegen gekomen waar ik even boodschappen had kunnen doen maar ik had me voorgenomen dat even op de fiets te doen als ik was gearriveerd. Eenmaal op de camping ben ik met open armen en zeer vriendelijk ontvangen en werd meteen uitgenodigd om ‘s avonds mee te eten. Leek me een goed plan. Maar eerst die boodschappen. Ik had meteen spijt dat ik dat niet onderweg had gedaan want 20 meter uit de camping reed ik gelijk weer met mijn snuit het mulle zand in. Ik heb een aantal woorden gebruikt die ik hier niet zal herhalen maar je kan er uit opmaken dat ik helemaal klaar was met dat gedonder. Bij de supper bleek dat ik meer nodig had dan er in mijn fietstassen kan. Hier trappen we dus niet meer in. De terugweg de autoroute genomen. Beetje langer maar ozo veel makkelijker.
De maaltijd ving aan om zeven uur en er was door de campingeigenaar heerlijk gekookt. 4 gangen met salade, vis, vlees, groente. Eigenlijk teveel om op te noemen. Ook de andere camperaars waren aangeschoven en we zaten met een man of 11 aan tafel. Ook de wijn werd rijkelijk geschonken en er werd gepraat, gelachen, gegeten en gedronken. Gewoon gezellig dus en toen we eindelijk klaar waren was het bijna half één. Dat werd dus niks meer met dat blogje.

Op donderdagochtend op weg naar Sevilla. Eindelijk mijn meisie weer eens zien na bijna 4 weken. Ik ben ‘s morgens door de campingeigenaar weggebracht naar het station van Utrera en ben met de trein naar Sevilla gegaan en dat werkt goed. 20 minuutjes, stukje door de stad wandelen en ik was er. Mijn meisie opgezocht en eens even uitbundig geknuffeld. Even een hapje en een drankje gedaan en dan moet er verplicht even gerust worden. Jullie zullen zeggen, “Dan had jij kunnen bloggen” maar ik zei verplicht.
‘S avonds nog door een aantal leuke straten geslenterd. Het is een bijzondere stad. Na een aantal, zeg maar, gewone winkels en woningen staan er dan ineens weer een aantal van die plaatjes van oude Spaanse panden tussen. Nog een paar kiekjes van de kathedraal genomen, mijn zakken gevuld met de Spaanse trots noga, Hardrockcafe bezocht en als je nog eens wil overnachten in Sevilla neem dan vooral het Mercer Sevilla Hotel. Een nachtje slapen voor onder de €1.020 gaat niet lukken.
Hierna nog naar een Flamenco 💃🏼 dansvoorstelling van de dansleraar van de meisjes. Hij is bijna net zo goed als ik.
Dan om even na tienen nog een hapje en een drankje doen en terug naar het overnachtingsappartement. 00.45. Daar gaat mijn blog weer.

Na vrijdagochtend een ontbijtje gehad te hebben heb ik de echte toerist uitgehangen in de Hop on - Hop off bus. Een prachtige manier om in een redelijk tempo de stad te bezichtigen. Ik ben uitgestapt bij het park van de voormalige wereldtentoonstelling met als hoogtepunt toch wel weer de Plaza de España. Ik was hier al eens eerder geweest maar het heeft toch weer een grote indruk gemaakt. Er wordt hier spontaan gedanst en er hangt een soort sfeer van indruk. Stil en alleen maar wat geroezemoes. Terug in de bus nog langs het terrein van de laatste tentoonstelling gereden maar eerlijk gezegd vind ik daar niet veel aan. Te niets zeggend en te lelijk. Uitgestapt in de wijk La Macarena. Dat is dan wel weer erg leuk. Op mijn gemak weer naar de meisjes gewandeld voor de middag tapas. Ook weer erg lekker. Ik heb me aan de verplichte middagrust onttrokken en ben nog even naar de Metropol Parasol gelopen. Een houten bouwwerk van 70 bij 150 meter dat het plein Plaza de la Encarnación overdekt. Eerlijke mening?? Een te groot lelijk ding op een veel te klein plein. Als bouwwerk misschien bijzonder, maar ik zie het niet. Je kan er ook nog overheen lopen maar dat kost €15. En daar vond ik het te lelijk voor. Als pensionado kon je €3 korting krijgen maar dat was dan alleen als je Spaanse pensionado was 😵‍💫.
“S avonds weer op tijd terug naar de trein want ik moet nu toch eindelijk weer eens wat aan mijn blog gaan doen. Hij zou om 20.45 komen. Treintje 10 minuten te laat en bleef onderweg ook nog eens twee keer tien minuten doelloos staan. Eenmaal op het station even wachten op de terugbrengtaxie en op de camping weer hartelijk ontvangen met “Kom binnen, ga even zitten, neem een wijntje en neem nog wat te eten tussen zeg maar nog 20 andere camperaars. Dag blog.

Vandaag een onderhoudsdag. Schoonmaken wasje doen. Eten. Nog een wasje doen. Laten drogen. Opvouwen en sokken rollen. Bed verschonen en verplicht even rusten.
Na alle Spaanse tapas ben ik vanavond toe aan Hollandse aardappelen met groente en verse worst. Morgen gaan we weer verder.

Tot morgen.

🚐💨.

Geschreven door Camperavontuur