Vanmorgen met een beetje weemoed afscheid genomen van onze camping in San Marino. Maar we beginnen tegen het einde aan te lopen dus we moeten op de terugweg.
Het is dus een echte reisdag geworden en we hebben er voor gekozen om die af te leggen via de snelste route. En, achteraf, niet verkeerd gekozen. Op grote stukken van de route had je net zo goed in Nederland kunnen zijn. Vlak, bomen, grasland en koeien. Dus daar hebben we niet zoveel aan gemist.
Onze volgende stop ligt aan de voet van de Dolomieten en zo’n 40 km voor het einde van onze tocht zijn die er vanuit het niets. Een prachtig en ruig gebied.
Eenmaal op de camping hebben we echt het mooiste plekkie gekregen en na zeer kort nadenken dan ook besloten om hier maar een nachtje extra te blijven. Niet alleen vanwege het plaatsje maar ik heb uit de commentaren begrepen dat sommige volgers van het blog geen genoegen nemen met een kort verslag.
Maar dit was het voorvandaag.
Tot slot nog enkele foto’s als eerste indruk. Want zelfs bij het laatste avondlicht is het hier adembenemend.
Geschreven door Camperavontuur