Een goed ontbijt = een goede start van de dag. Klaar om naar de laatste bestemming te reizen: Kokrobite. Voor de verplaatsing naar de dichtstbijzijnde busstop kregen we een lift van de eigenaar. Een uitgave minder en toch een beetje comfortabel. Maar bij Elmina Junction werden we weer gedropt in de drukte. Er vertrok op dat moment juist een bus naar Accra waar we nog net bij konden. Mijn valies werd via het dak in de koffer geladen, om dan de deuren samen te binden met touw. Ze hebben hier echt voor alles een oplossing. Het werd een rit van 4 uur. Aan de rand van de hoofdstad (de eindhalte) stapten we uit en namen een taxi naar het STC station om een buskaartje te kopen voor Lotte zondag. Daarna te voet naar Big Millies in Kokrobite, de plaats waar we onze reis gaan beëindigen.

Het was een te verwachten totaalplaatje: toeristisch tot en met, met een grote bar in het midden van een zandplein, souvenirwinkeltjes aan de zijkant, de muziek vollenbak en overal rasta’s. Leuk om te zien, maar toch blij dat we hier maar één nachtje geboekt hebben. We sliepen in de dormetory, een slaapzaal waar een stuk of 12 bedden staan. Een pak goedkoper dan een tweepersoonskamer. Er waren in de slaapzaal eigenlijk maar twee bedden bezet waren: die van ons. Dus praktisch gezien hadden we ook een persoonlijke kamer maar dan veel groter en voor een zachter prijsje. Met één (groot) nadeel: de deur kon niet op slot van buiten uit. Dat is wel lastig omdat we redelijk wat waardevolle spullen bij ons hebben (gsm, computer, camera, …). Maar ook daarvoor vonden we een oplossing: er waren houten kisten voorzien die met een schuifslot op slot konden. Dus alle spullen daarin! En als extra beveiliging deed ik het slotje van mijn koffer aan de houten kist .

De warmte viel weer op ons en het zweet droop van ons lichaam. Dus namen we een unaniem besluit: zo snel mogelijk de zee in. Er werd ons wel op het hart gedrukt dat we niets mee naar het strand mochten nemen omdat er heel veel gestolen wordt. Enkel in bikini dan. Afdrogen zullen we achteraf wel doen. Als het nog nodig is, want de zon scheen, dus je zou op 5 minuten terug droog zijn. Het strand was uitgestrekt, zowel aan de linkerkant als aan de rechterkant kon je meters ver kijken. Overal liepen mensen: vissers die naar hun vissersboten gingen, kinderen die speelden in het zand of in het water, toeristen met een surfbord, ... . Het waren ook perfecte surfgolven hier. Niet enkel toeristen waagden zich om op de plank, ook een heleboel kleine zwarte jongetjes probeerden met een zelfgemaakte houten plank te surfen op de aanrollende golven. Af en toe waren de golven zelfs meer dan een meter hoog. Wij hielden het op wat stoeien: onder de golven zwemmen of erover springen. Het leek ook of er een hele bus badschuim in de zee gegoten was. Door de reusachtige golven werd het een reuzeschuimbad. Het zout plakte aan ons lichaam en dat probeerden we met een bucketshower van ons af te wassen. Maar proper werd je er niet van! Het water moest eerst vanuit een waterput met een emmer omhoog gehesen worden. Nu begrijp ik waarom de meeste mensen hier dreadlocks hebben. Lekker gemakkelijk om je haar niet steeds te moeten wassen!

Ik dacht in het begin dat ik na 3 maanden wel gewoon zou worden aan het aangesproken worden door vreemde mannen, maar dit went niet... Ook hier was het niet veel beter. We werden meteen op drankjes getrakteerd toen we rustig op een terrasje zaten rond te kijken. Het eten was hier aan zee ook veel meer gericht op toeristen. Het was de eerste keer dat we een buffet zagen hier in Ghana. Keuze genoeg: saté, lekkere dikke frietjes, rijst, een groentenslaatje met een broodje met kaas en tomaat, en veel fruit. Toen we aten, was een traditionele Ghanese muziek- en dansgroep alvast begonnen met de opwarming. Een twintigtal djembés stonden klaar en er stroomden steeds meer mensen samen op het binnenplein. Het gaat een mooie 'laatste avond' worden, dacht ik! En dat werd het ook! Er klonk steeds meer getrommel en er kwamen dansers aan te pas. Wat kunnen die Afrikaanse mannen en vrouwen dansen! Vol bewondering keek ik naar hun bewegingen. Wat een ritme, lichaamstaal, moves en energie hebben zij! Met mijn minimale danstalenten kijk ik echt op naar hen!

Na het muzikale optreden werd er een waskom in het midden van het plein gedropt en vlogen er ineens mannen door de lucht. Overslagen, handenstanden, salto’s, … ze weten hier wat circus is! Een knappe acrobatie met sprongen die ik nog nooit gezien had, originaliteit met materialen (waskommen in plaats van chinese bordjes), een vuuract en ongelooflijke uitdrukkingen op hun gezicht. Ik voelde me even een kind op de dag van sinterklaas. Ik was verbaasd en opgetogen. Later op de avond heb ik nog met de mannen gepraat én een privé dans- en acrobatieoptreden gekregen. Mime, gezichtsuitdrukkingen, bewegingen in hun manier van dansen, de nonchalante sprongen,… het was echt prachtig om te zien. En dat terwijl we telkens opnieuw getrakteerd werden. Alleen de aandacht van verschillende mannen met hun vragen om te trouwen, de ‘I like you’ en ‘more than friends’ hoefde er niet bij. Nog twee partijtjes pool met onze nieuwe 'vrienden' erbij en zo werd onze laatste avond tof opgevuld!

Traditionele dans en muziek op mijn laatste avond en mooie, gezellige momenten om mijn Ghanese avontuur mee af te sluiten. Het was top! Maar het zit erop! Ik begin nu toch wel uit te kijken naar het koude België.

http://bigmilly.com/

Geschreven door Avontureninbeeld