Gisterenavond laat had ik nog een kakkerklak gespot én gevangen onder een bekertje. Maar wat bleek deze ochtend. Het bekertje was leeg. Zou het inbeelding geweest zijn dat ik hem gevangen had of zijn die beesten echt zo sterk/slim om er tussenuit te kruipen? Ook in de ‘badkamer’ kwam ik er deze morgen eentje tegen. Wat een lelijke beesten trouwens! Maar zolang ik aan Zaza van Pluk blijf denken, hoop ik dat de angst voor de beestjes mij niet gaat overvallen.

Het is me vandaag opgevallen dat het project tegenwoordig een beetje raar verloopt. Er zijn kinderen uit de klas die ik al een tijdje niet meer gezien heb, er zitten een hele hoop kleuters (een twintigtal) voor het gebouw omdat ze nog te jong zijn om binnen te mogen en daartussen zitten dan 3 oudere jongens die niet naar school kunnen. Wat doen zij allemaal hier? De communicatie met de kinderen (vooral in de namiddag) verloopt top, maar die met de leerkrachten is soms nog een beetje stroef. Af en toe weet ik niet goed meer wat de bedoeling is van het project en waarmee ik me moet bezighouden.

Deze ochtend heb ik kaartspelletjes geleerd aan de jongens én ook één terug geleerd van hen. Hoe het noemt weten we niet, maar 't was wel leuk. Daarna nog een partijtje volleybal gespeeld en penalty’s gesjot. De tijd vloog voorbij want zonder het te weten waren we 2 uur verder. In de namiddag was het de eerste keer dat ik alleen op het project was (zonder Anouk, de andere vrijwilligster) en het was top! Nu kon ik me echt bezig houden met de kinderen. Doen wat zij wilden en hen stimuleren om nieuwe dingen aan te leren. De kinderen plakten niet aan mijn armen, maar vroegen gewoon om spelletjes te spelen of te tekenen. Ik heb hen in het groot OXO aangeleerd. Een eenvoudig spel dat je zelfs zonder papier, in het zand, kunt spelen. Ze vonden het de max! De gastjes hielpen me ook bij het oefenen van hun namen. Niet dat ik ze snel ga kunnen onthouden, maar het was wel leuk om vele verschillende namen te horen.

’s Avonds stond de hele inboedel weer buiten op het binnenpleintje. Wat moet er toch nog allemaal gebeuren in de laatste week voor een huwelijk? Het hele huis staat op stelten: wasdraden die volhangen met kleren, kasten die gepoetst moeten worden en terug in elkaar worden gestoken, houten palletten die even worden buitengezet om dan onder de matras te steken in een andere kamer, … . Het lijkt dat er veel mensen zullen komen en ook hier zullen blijven overnachten.
Morgen zal ik me er ook eens mee bezig houden: wassen en kuisen. Afstoffen hoeft niet want ik heb niets om af te stoffen… en het brengt toch niet veel op met al dat zand en stof! Alhoewel, ik zal misschien toch mijn stoel en tafeltje in de kamer eens afwrijven... . Vegen doen ze hier met een korte 'heksen'bezem zonder steel. Die Afrikaanse vrouwen zijn echt wel lenig en sterk!

Geschreven door Avontureninbeeld