Ik was vanmorgen op tijd vertrokken om eens goed naar het toilet te kunnen gaan in de lodge. Maar wat zag ik toen ik aankwam? Een lachende yellow yellowman voor de poort. Hij was voor de eerste keer in de 3 maanden dat hij ons vervoert te vroeg! En hij had het zelf ook door denk ik, want hij had een glimlach tot aan zijn oren toen hij me zag aankomen. Voor mij wel minder goed nieuws, want dit betekende dat ik geen tijd meer had om naar het toilet te gaan. Maar het was hoogdringend! Ik haastte me en sprong daarna de yellow yellow in om naar de Kidz Active School te rijden. Op het einde van onze rit (toen we bijna bij de school aankwamen) zagen de kinderen ons al van ver en probeerden ze even snel of zelfs sneller te lopen dan de rijdende yellow yellow. Om daarna, vanaf dat de poort open ging, binnen te glippen en te spelen. Nadat ze eerst 20 keer gevraagd hadden naar de bal natuurlijk. Terwijl zij aan het spelen waren, hebben wij de laatste letters en tekeningen afgewerkt. Met de nodige pauzes, foto's en het openprutsen van het slot (we hadden onszelf iets te goed beschermd tegen nieuwsgierige kinderkopjes) waren we om elf uur klaar. Ondertussen waren ook de jongeren van de jongerenreis aangekomen die ook hun steentje gingen bijdragen aan de school. Enkelen van hen gaven de schoolborden een nieuw laagje verf en ook de speeltuigen werden opgeknapt en stevig in de grond geplaatst. Zij waren nog druk bezig, maar wij keerden al terug naar de lodge om ons buikje te vullen want het rammelde van de honger.

Eindelijk wat rust en tijd. Maar dat werd snel té rustig en saai. Dus toch maar een bezoekje aan de stad... .
We gingen langs bij Jay om het kerstfilmpje (waar hij in meedanst) te tonen en een souvenirtje te kopen. Als we er dan toch waren, konden we ook een drankje nuttigen op de culturele markt. En om af te sluiten passeerden we het postkantoor. Eindelijk ben ik er binnen geraakt! De kaartjes die ik verstuurde, hangen trouwens vol met kleine postzegeltjes omdat de grotere-waarde-postzegels op waren. Nog iets dat opvalt: een kaartje naar India sturen is stukken goedkoper dan naar België. (Ja, ja, Anoek. Als je dit leest, weet je al dat je post krijgt vanuit Ghana!).

's Avonds maakte ik nog een kleine cultuurschok mee. Salams idee voor de muurschildering krijgt stilaan vorm en ik ging eens mee kijken welke muur van zijn kamer beschilderd zou worden. Het enige wat zij op hun kamer hebben is een bidmatje (zo een dun, rieten matje) dat uitgerold ligt op de harde grond. Dan slaap ik nog luxueus op mijn houten bed met een twee-centimeter-dikke matras! Gelukkig zit die jongen tijdens de week in zijn school en heeft hij daar wel een (gedeeld stapel)bed. Wat opviel was de prehistorische computer die in zijn kamer stond. Een grote, luid ronkende bak die iedereen van het gezin kon gebruiken. Als afsluiter van de dag heb ik nog gezellig wat kaartspelletjes gespeeld om daarna eens vroeg naar de kamer te gaan om mijn blogberichten wat up te daten. (Mijn internet 's avonds is zo slecht dat ik ze telkens de volgende dag pas online kan zwieren).

Geschreven door Avontureninbeeld