De tweede dag op het NCS project. Vandaag was er maar één van onze individuele kindjes aanwezig: het meisje Asana. Voor de lessen begonnen, gingen ze met z’n allen voor een tv’tje zitten om één of ander educatief filmpje te bekijken, in het Aziatisch! Daarna hebben we de laptop erbij gehaald en hebben we 2 op 1 begeleiding gedaan. 2 ‘leerkrachten’ en 1 leerling. Ze mocht enkele educatieve spelletjes spelen (via het computerprogramma 'GCompris' https://nl.wikipedia.org/wiki/GCompris ) met betrekking tot het hanteren van een toetsenbord, de muis, maar ook gemakkelijke sommetjes, letters aanduiden die uit de lucht vallen, kleuren aanduiden, … zelfs 'kunst' kwam voor in de puzzels! Plots verscheen er een schilderij van Edgar Degas. Leuk om het op deze manier tegen te komen!

In de namiddag was het tijd voor wat meer actie. Op de ‘planning’ stond: hinkelspelletjes (dit hadden ze al eens geleerd van andere vrijwilligers denk ik, want ze wisten verrassend snel hoe het moest), estafettes met verschillende manieren van lopen en springen, een beetje leren gooien met kleine balletjes naar elkaar, … . Toen Marieke (de verantwoordelijke van het project) met een bal afkwam, werden ze helemaal zot van plezier! Het werd een leuke middag voor de kinderen: Chinese voetbal, zotteke met het sjotten van de bal, basketbal en zelfs volleybalwedstrijdjes 2 tegen 2 en 3 tegen 3. Ze kunnen er, net als mij, niet veel van, maar het was wel leuk. Zeker omdat Mister Dela ook mee kwam doen.

Op dinsdagavond plannen we meestal in de lodge een etentje met de vrijwilligers die willen. Vandaag stond er tomatensoep, kip met groentjes en frietjes en als dessert een fruitsla van papaya, watermeloen en een beetje (letterlijk) ijs met een aardbeiensmaakje op het menu.

Na het lekkere eten zijn we de stad in gegaan om wat cultuur op te doen en een moslimfeest bij te wonen: Bugum Chugu, oftewel firefest. Een feestdag, om het nieuwe moslimjaar te vieren, waarbij vooral mannen en jongens over straat trekken met zelfgemaakte fakkels, vuurwerk, bommetjes en geweren.
Maar niet alles loopt hier altijd op wieltjes en deze keer kwam de regen roet in het eten gooien.
De optocht werd een paar uur uitgesteld door de gietende regen en een onweer waardoor de straten blank kwamen te staan en het zelfs kleine stromende riviertjes werden. Wij hadden op dat moment een schuilplaats gevonden in een kleine moskee, om daar (uiteraard op blote voeten) de voorbijkomende optocht af te wachten.
De momenten die volgden waren een combinatie van bliksem en vuurwerk. Er werd in de stad beslist om de optocht te starten en inderdaad, we hoorden een lawaai en geroep van jewelste van een kilometer verderop op ons afkomen. De mannen stapten in een grote groep, dicht bij elkaar en ze waren ‘verkleed’ in een soort piraten. Er hing een dreigende, onheilspellende sfeer met al het vuur, de geweerschoten en het geroep. Een beetje angstaanjagend maar wel een hele ervaring om mee te maken.

Achteraf heb ik wat meer informatie opgezocht over het feest. Alles werd me nu een beetje duidelijker. Hun manieren van doen, de drukte ... https://en.wikipedia.org/wiki/Bugum_Chugu

Geschreven door Avontureninbeeld