Een korte nacht en wakker worden door de warmte en met geluid van spelende kinderen onder het raam. Het werd me meteen duidelijk: het avontuur in Ghana is begonnen.
Benieuwd naar hoe de omgeving er bij daglicht uitziet, trokken we de straat op: een ochtendwandeling langs de markt. Van alle kanten staren ze ons aan en vragen ze om iets van hen te kopen. Ondertussen vielen we van de ene verbazing in de andere. Hoe kunnen ze hun eten kopen op de markt? Waar haalden ze dit allemaal vandaan? Hoe kunnen ze die zware zakken op hun hoofd dragen? … Tijdens het stappen kregen we ook enkele Twi-woorden aangeleerd om de plaatselijke bevolking vriendelijk te kunnen aanspreken: ‘goedendag’ = 'Akwaba', ‘hoe gaat het’ = 'Ay ta sein' De andere woorden ben ik alweer vergeten. Nogmaals bevestigd dat ik niet snel talen in mijn hoofd krijg.

Na de ochtendwandeling zaten de twee andere vrijwilligers, die een huisje verder overnachtten, al op hun terrasje te wachten op het ontbijt dat er zo meteen ging aankomen. Om 12 uur hadden we afgesproken met onze roadtripgids: Ebenezer. Maar omdat we eerst meegingen met Toontje naar het winkelcentrum voor boodschappen, kwamen we pas tegen half 1 terug aan bij het huisje en lag de man er in zijn taxi te slapen. Zo gaat het leven hier in Ghana.

De roadtrip ging eerst langs de moderne straten en huizen in de stad. Maar daartussen passeerden we ook enkele gammele huisjes die op het punt stonden om in te storten, maar waar wel nog mensen woonden. De eerste halte was de telefoonwinkel om onze MTN kaart in orde te brengen. Daarna zagen we enkele Ghanese monumenten zoals het independence monument en de black star square. Na een rit door de armere buurten kwamen we uiteindelijk bij het vissersdorp, Jamestown, waar je je niet kan voorstellen dat mensen daar dag in dag uit leven. Het werd een wandeling langs boten, droogplaatsen voor sardientjes, armoedige krotten, straatdieren en -mensen en als laatste een klim op de vuurtoren met een zicht over Accra en de zee. De namiddag sloten we af op het strand (verwacht nu geen parelwit strand met parasolletjes in de blakende zon! Het was totaal het tegenovergestelde: een met afval vervuild strand op een zwaar bewolkte dag, waar je om de 2 seconden aangesproken wordt om iets te kopen of om een ritje op een paard te maken). Voor het donker werd, werden we terug bij Toontje afgezet om het ons nog eens gezellig te maken voor het avondeten.

Nu eens een keer op tijd naar bed na een (letterlijk) afkoelende douche om al het plakkerige, zweterige, zouterige en zanderige van me af te spoelen.

Geschreven door Avontureninbeeld