Het was deze ochtend weer van dat... the real African experience... de bucketshower. Het leidingwater was op en lang haar gaat écht niet goed samen met een bucketshower. Op zo'n momenten wou ik dat ik een kortgeknipt kopje had. Maar het is wel weer eens bewezen, alles gaat, als je dat wil!

Vandaag was het onze beurt om te babysitten. Niet dat er hier een beurtrol is, want de kinderen worden meestal gewoon gedropt bij iemand van de familie. Die persoon moet zich er dan maar mee bezighouden. Deze keer waren wij het 'slachtoffer'. Gelukkig vonden we dit helemaal niet erg om een oogje in het zeil te houden. De kleine Nussirat is een schatje! En ze had blijkbaar een goede dag vandaag. Haar humeur was top en ze stond al lachend en spelend te wankelen op haar beentjes. Grijpend naar alles op onze ontbijtbank. Extra opletten dus zodat ze niet aan een scherp mes of een hete tas thee kon. Toen ik even niet oplette, was mijn stukje brood verdwenen en zag ik het iets later terug in haar handje. Ook de duidelijke sporen van smeerkaas rond haar mondje vielen op. Ik denk dat ze een nieuwe lievelingsmaaltijd gevonden heeft! Later waren ook de lege beker, het puzzelboekje en de pen niet meer veilig voor de kleine handjes. Ze had er plezier in om alles vast te nemen en weg te gooien! Eigenlijk is het net een televisie op zich: je kan uren vullen door gewoon te kijken naar een kindje dat de wereld leert kennen. Tot onze aandacht plots gedeeld moest worden. Martin, de kleinzoon van Mary, kwam ook nieuwsgierig een kijkje nemen. Eerst een beetje verlegen, maar dat veranderde al snel in spelen en ons uitdagen. En dat was natuurlijk niet naar de zin van
Nussirat. Zij werd dan maar op de rug van Rahama (een inwoner van het huis) gebonden om een beetje getroost te worden.

Om half elf, net voor de zon onze bank in de warmte zette, vertrokken we naar de lodge om een namiddagje in de stad door te brengen. Dit weekend waren we maar met 4 van de vrijwilligersgroep in Tamale. De anderen waren gisteren op uitstap vertrokken naar Mole. De uitstap die wij pas binnen 3 weken zullen doen. De fietstocht naar de lodge was heel uitputtend voor Lotte dus besliste ze om even te rusten op de bankjes en ze viel direct in slaap. Na het eten van onze boterhammetjes schreef ik een klein briefje voor haar voor het geval ze wakker werd als we nog niet terug waren. Op onze weg naar de stad, zowel te voet als in de yellow yellow, merkten we dat er enorm veel drukte was. Waarschijnlijk was er weer iets van 'de politiek' te doen in town. Samen met Tessa en Elise wandelde ik over de markt. Het was over koppen lopen! Al de vrouwen die met grote schalen op hun hoofd als tegenliggers kwamen in de smalle doorgangetjes... niet te doen! We bekeken verschillende kraampjes met stoffen. Mooie Afrikaanse motiefjes, felle kleuren. Ik kocht er alvast één, maar wat ik er precies van ga laten maken, weet ik nog niet goed. Misschien een rok of een kleedje. Ik heb nog tijd om erover na te denken!
Na de gewone markt brachten we een bezoekje aan de culturele (souveniers) markt. Bij de terugweg heb ik nog een appelsien voor Lotte gekocht en hebben we enkele kleine boodschappen gedaan (een ananas voor Elise en melk voor Bob) om daarna de yellow yellow terug naar T-poly te nemen. Het was deze keer een vreemd karretje, een heel oud model dat we nog nooit eerder gezien hadden. Het leek zelfs een beetje op een koets, maar we zaten helemaal niet comfortabel. In de lodge was Lotte wakker geworden en hebben we de watermeloen aangesneden die we ook nog gekocht hadden onderweg.

's Avonds werden we geïnviteerd door Elise en Tessa. De lange wachttijd tot het eten klaar was, werd opgevuld met Oware, een Afrikaans gezelschapsspelletje met steentjes. Oh ja, we aten als avondmaal trouwens turkse pizza's. Heerlijk! Na het eten stond er een 'movienight' op de planning. In de woonkamer werden de zetels verschoven, de laptop in het zicht gezet en dan zochten we een gemakkelijke houding om naar de film 'love actually' te kijken.

Om tien uur was de film afgelopen en konden we terug huiswaarts keren. Maar hoe? Bash zat op een begrafenis, Harry's nummer werkte niet meer, er reden geen taxi's rond (dus konden we er geen tegenhouden). En we mochten zo laat niet alleen met de fiets terugkeren... . Na verschillende mogelijkheden te hebben bedacht, heeft Moussa (de nachtwaker van de lodge) uiteindelijk een yellow yellow kunnen regelen. Omdat het op dat uur al gevaarlijk is in de stad is hij, om onze veiligheid te garanderen, meegereden tot bij ons gastgezin om daarna terug te keren naar de lodge. Zo betaalden we dubbel zoveel, maar hadden we wel de zekerheid veilig thuis te geraken.

Geschreven door Avontureninbeeld