Net als de familie, was het bezoek vroeg uit de veren. Half 6 begot. En maar 'babbelen' vlakbij mijn deur! Tegen een uur of tien vertrokken we te voet vanuit ons gastgezin in de richting van de stad. Waarom zouden we nog naar de lodge gaan op een vrije dag als de enige 2 vrijwilligers die overschieten in hetzelfde gastgezin verblijven? We woonden immers toch dichter bij de stad. Maar voordat we vertrokken hebben we eerst nog een herkenningspunt gevraagd aan Hamdia dat we konden gebruiken voor de taxi die ons terug zou brengen. De 'Pressby church' op de grote weg, dat moesten we goed onthouden. Voor de 4de keer liepen we door de wirwar van straatjes. Stilaan begin ik een beetje de weg te kennen. We sprongen over vuile gootjes en riolen en hinkelden op stenen en over putten in de zandweggetjes terwijl we tussen de 'georganiseerde' huizen naar de Bolgatanga Road oftewel de drukke weg wandelden. Daar vroegen we aan een voorbijganger de weg naar de Pressby church waar we een taxi namen.

In de stad passeerden we de culturele markt waar een alvarootje drinken op het terras ondertussen een traditie is geworden. Als we ons drankje op hadden en enkele kaartjes hadden geschreven, regelden we nog een afspraakje met een lokale kunstenaar. Jay, de uitbater van één van de souvenirwinkeltjes was super enthousiast om ons te ontvangen in zijn shop. En hij werd nog enthousiaster toen we vroegen of we eens met hem mochten schilderen. Dus, het is geregeld: volgende week zaterdag gaan we schilderen samen met een Ghanese schilder! Een kans die ik niet kon laten liggen. Ik kijk al uit om terug tussen de penselen en de schildersezels te staan en de verfgeur te ruiken. Euforisch zetten we onze tocht verder door enkele straatjes naar het postkantoor dat zoals verwacht weer gesloten was. We kochten op de terugweg nog wat water, een ananas, belkrediet en shampoo en keerden terug naar ons gastgezin. Het was niet echt een heel nuttig bezoek aan de stad, maar het was leuk om er nog eens te zijn.

De namiddag bracht ik grotendeels door op de 'straat' voor het huis. Het bezoek (van de begrafenis) wandelde vele keren binnen en buiten waardoor ik de indruk kreeg dat ze zich niet amuseerden op het 'afscheidsfeest' (ja, hier feesten ze als iemand begraven wordt). Het straatbeeld werd op papier gezet en op een bepaald moment zaten er welgeteld 21 kinderen en 'kleine' Lukman rond mij. En dat in de vlakke zon. Een uur heb ik het volgehouden en dan ben ik naar het binnenpleintje gevlucht om er een kwartier te bekomen van de hitte en van de starende blikken op mijn handen. Na een tijdje rust ben ik precies op dezelfde plek gaan zitten. Met maar één verschil: nu zaten er minder kinderen rond mij. Het waren er maar zeven. Maar ze stoorden niet, ze zaten allemaal geïnteresseerd te kijken en riepen steeds: "oh, teken de kip! Teken de geit! En het schaap! Oh stop, blijf staan, je staat op de tekening!" Eigenlijk wel grappig! De kinderen vonden het fantastisch dat ze op de tekening voorkwamen. Ook al waren het soms maar twee schetslijnen. "Dit ben ik!" zeiden ze dan tegen elkaar, gevolgd door wat gegiechel.

Na het tekenen was het tijd voor een spelletje frisbee. Zelfs Baba heeft 3 keer gegooid toen hij toevallig in ons speelveld liep om naar het toilet te gaan. Daarna werden onze sportieve activiteiten stopgezet en koelden we één voor één af met een bucket shower. De gekochte shampoo werd uitgetest (al hoop ik dat deze niet enkel bedoeld is voor zwart kroezelhaar). Het was de enige shampoo die ik vond in de winkel. Tot slot was er de langverwachte spelletjesavond! Deze werd al enkele keren uitgesteld, maar vandaag was het de dag! Eerst drie spelletjes yathzee. Ook een rondje 'vlotte geesten' kwam aan bod en als laatste spel hebben we 'grote' Lukman kunnen overtuigen om mee Ludo te spelen. Hadden we beter niet gedaan... won hij toch wel beide spelletjes zeker!

00:00 spookuur. Geen spoken deze keer, maar wel een vreselijk onweer dat begon! In het begin zonder een druppel regen, maar met donderslagen die oorverdovend luid rommelden. Een halve meter vloog ik omhoog in mijn bed bij het horen van de eerste donderslag. 10 minuutjes later kwam er ook regen bij. Die kletterde ook verschrikkelijk hard op de golfplaten. Na die lange droge periode van 2 maanden valt er eindelijk weer wat regen. En wat voor een regenbui! Het werd ons op voorhand gezegd dat de Harmattan-periode vaak werd ingeleid door een helse regenbui. De regen en het onweer hebben zeker anderhalf uur aangehouden. Het kan ook langer geweest zijn, maar dat weet ik niet want ik ben uiteindelijk met de regendruppels op het dak als achtergrondgeluid (beter: voorgrondgeluid) in slaap gevallen.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Harmattan

Geschreven door Avontureninbeeld