Het eerste pechmomentje van de dag was er eentje voor mij. Bij het ontbijt besefte ik dat ik geen smeerkaas meer had om op mijn brood te doen. Met tegenzin at ik dan maar droge boterhammen en nam mezelf voor om na school even binnen te springen in het winkeltje om de hoek van de lodge.
De rest van de dag was gevuld met andere soorten pech. Gelukkig bleef ik er persoonlijk van gespaard, maar het gebeurde wel in mijn nabije omgeving.
Het begon in de lodge. Er was gisteren afgesproken dat de jonkies (de vrijwilligers die later aangekomen zijn en vroeger huiswaarts keren) een vroege yellow yellow gingen nemen naar de school om de dagelijkse opening eens mee te maken. Toen ik om half 8 aankwam in de lodge, zaten ze er nog. Geen yellow yellow te zien. Deze verscheen uiteindelijk om 8 uur: 40 minuten te laat. Dat marcheren en zingen van de schoolkinderen konden ze wel op hun buik schrijven! Wij hebben dan nog een yellow yellow later genomen waardoor we een halve dag op school misten. Bij het weer naar huis rijden, hebben we 2 kindjes een lift gegeven naar huis. Wat moeten zij telkens ver stappen!

Het volgende pechmoment was er eentje met zwaardere gevolgen. Lotte voelde zich al een hele voormiddag niet zo goed en in de namiddag werd, via een test van de apotheker, de diagnose gesteld: malaria. Met de bijhorende tranen, ongerust- en onzekerheden vertrok ze om pilletjes om daarna de yellow yellow naar huis te nemen. Terwijl ik met de fiets ernaast/voor en achter reed om er zeker van te zijn dat ze thuis geraakte (en ook een beetje om de kortste weg aan te duiden). Onderweg was er op de helling ook nog een ongeluk gebeurd met een fietser en een motorbike en lag er een vrouw op de grond met een heleboel mensen eromheen. Wat een pech toch op 1 dag!

's Avonds, nadat de gastfamilie op de hoogte was gebracht over Lotte, is Bash nog langsgekomen om te praten over hoe het verder moet met haar. Deze namiddag was er een heuse discussie geweest met het bureau in Nederland. De organisatie in Nederland en de vrijwilligers in Ghana waren het niet eens over de behandeling bij ziekte. Er was onenigheid over 'ziek zijn' en 'slapen in de lodge ipv bij het gastgezin', over de nodige voorzieningen bij ziekte, beloftes die gedaan waren op de infodag,... . Vol frustratie en ongeloof werd het gesprek toen beëindigd. Maar ik denk dat dit sowieso op een andere keer nog ter sprake zal komen. De organisatie belooft hulpverlening bij ziekte, maar hield zich niet aan de gemaakte afspraken. Toen Bash nog een praatje deed met de gastmoeder, voelde Lotte zich op dat moment weer helemaal niet lekker. De bijwerkingen van de anti-malaria pillen speelden haar parten. Ik had haar zo graag willen helpen, maar ik kon jammer genoeg niks doen. Nadat Bash vertrokken was en Lotte uitgeput (en een beetje verdoofd door de pillen) haar bed opzocht, zat ik nog even buiten met Hamdia. Ze maakte een soort van henna om haar handen en voeten 'getrouwd' te maken. Dit deed ze op dezelfde manier als op de dag voor haar huwelijk. Ze bracht de henna aan en trok toen plastic zakjes over de gekleurde lichaamsdelen (handen en voeten). Zo kon de kleurstof een hele nacht in haar huid trekken. Niets kon ze nog vastnemen of doen. Hopelijk zijn de kindjes rustig vannacht.

Geschreven door Avontureninbeeld