Hoe mijn verjaardag er gisteren uitzag?
Wel zo: https://www.youtube.com/watch?v=BowUF5rzX3I

Maar ook de volgende dag zat ik nog met een klein probleempje. Hoe geraakte ik aan mijn fiets op het project? Ik kon natuurlijk die vervangfiets gebruiken, maar dan stond ik op het project met 2 fietsen. Vijf minuten later bedacht ik me dat ik gisteren bij het telefoontje naar Dela eigenlijk al iets had geregeld. Na school, rond een uur of één, zou hij me terug komen ophalen aan de Kidz Active school. Met de motor bracht hij me naar de NCS. En na het werk kon ik met mijn eigen fiets terugkeren.
Dan was er nog het probleem met de taart. Die bleef niet lang vers... . Dus wat gebeurde er met de overschot van de taart in de ijskast? Verdelen en opeten natuurlijk!

Een verjaardag gaat dus, zoals je leest, niet zomaar voorbij. Hier in Tamale lijkt het soms of een verjaardag (net zoals een Ghanese moslimbruiloft) enkele dagen duurt. In klas KG2 van de Kidz Active School was het precies nog steeds 'mijn' speciale dag vandaag. Enkele kindjes begonnen enthousiast te zingen toen ik binnenkwam: 'Madam Julie, Happy Birthday to you'. (zij hadden me de dag voordien niet gezien).
Het was ook heel druk vandaag op school. Niet qua leerlingenaantal (want dan is het altijd druk) maar vooral qua vrijwilligers. Ik stond er met Elise, de 4 nieuwe vrijwilligers die ook op de school gaan werken en Tim. Voor één keer kwam hij op donderdag in plaats van op woensdag meehelpen, dus moesten we onderling afspreken en de taken verdelen. Ik bleef in de klas voor de individuele begeleiding bij oefeningen en Tim ging met enkele kindjes naar buiten voor bijles. De begeleiding in de klas was zeker nodig. Ze kregen rekenoefeningen waarbij ze nummers en tekeningen moesten verbinden. Maar zoals altijd moeten de kinderen eerst de hele opgave overschrijven en tekenen om deze daarna dan te maken. Meestal weten ze niet eens meer wat de bedoeling is. Na het denkwerk was het tijd voor 'Creative Arts'. Uiteraard moest ik terug een tekening op het bord maken. Ik denk echt dat de leerkracht deze les bewaart tot ik in de klas kom op donderdag en vrijdag. Dit keer was het thema 'a duck'. Ik teken op het bord, de kinderen proberen hetzelfde te tekenen op papier! Niet erg creatief! Ook het decemberexamen voor dit vak is ondertussen getekend en kan afgevinkt worden op de lijst. Door rond te gaan in de klas gaat het leren van de namen de goede kant op. Ik kan steeds meer kindjes bij hun juiste naam aanspreken. Zij kennen mijn naam natuurlijk wel! Vooral als ze hulp nodig hebben of hun punt is afgebroken roepen ze Madam Julie!

Om één uur had ik afgesproken aan de lodge met Mister Dela om me te komen halen. Het is uiteindelijk half 2 geworden, want ja, hij is ook een Ghanees natuurlijk. Op weg naar het project zijn we onderweg even gestopt bij een ijsjessalon om een ijsje te kopen. Hij trakteerde! We hebben het meegenomen en gezellig op het kantoor opgegeten. De tijd vloog. We hadden een babbel over van alles en nog wat waarbij ik heel wat te weten ben gekomen over Dela's leven en hij ook wel wat van het mijne. Hij vertelde over het leven hier in Tamale. Als afsluiter van de gezellige namiddag werd ik nog verrast met 2 armbandjes als teken van ‘besties’. Hij heeft net dezelfde, maar dan aan zijn linkerpols. Het is toch een kerel die af en toe een vijs mist!

Aangekomen in de lodge (later dan eerst afgesproken) hebben we de overschot van de taart verdeeld en opgegeten. Op dat moment kreeg ik te horen van Bash dat er één van de nieuwe vrijwilligers in mijn gastgezin terecht komt. Spannend! Maar eerst nog (waarschijnlijk voor de laatste keer) alleen naar huis fietsen om de was te doen en de foto’s van mijn verjaardag aan Hamdia te tonen. Haar ogen fonkelden toen ze zag hoe een verjaardag er bij ‘ons’ aan toe ging. Misschien had ze nu inspiratie voor als haar kindjes verjaren?
Een uurtje later kwam ze dan: Lotte, het nieuwe familielid. 'Welkom Lotte bij de Aminu-familie!' Ze kreeg de kamer aan de overkant van de binnenplaats schuin tegenover de mijne. De kamer waar alle materialen stonden tijdens de bruiloft. Nadat ik haar een korte rondleiding heb gegeven in het huis, aten we samen en nadien hebben we wat gebabbeld. Diezelfde avond zorgde ze al meteen voor heel wat animatie door al gillend uit het toilet te lopen omdat er kakkerlakken en spinnen zaten... . Het klinkt vies en erger dan het eigenlijk is. Je moet er alleen gewend aan geraken! Die beestjes bestaan niet meer voor mij. Tenzij ze op mijn bed zitten.

Na het eten, terwijl Lotte in haar kamer wat aan het uitladen was, heb ik de gastmoeder Leila even op de rooster gelegd over het telefoontje met Elise. De surprise... ze wist er maar al te goed van. En leuk dat ze het vond om het te verzwijgen!

Geschreven door Avontureninbeeld