Met een slaperige kop en handen vol kleren liep ik deze ochtend naar de douche. Ondertussen hoorde ik van ergens ‘Goeiemorgen!’. En dat terwijl er niets of niemand te zien was. Tot Lotte plots vanuit haar deuropening kwam. Ik passeerde haar nog net toen ze naar school vertrok. Hoewel ze eigenlijk gerust een half uurtje later kon vertrekken want onderweg (toen ik een uurtje later op straat fietste) ben ik terug 2 yellow yellows tegengekomen, gevuld met blanke, zwaaiende mensen: alle andere vrijwilligers die vandaag naar de Kidz Active School gingen. Ik heb gemerkt dat ik al serieus gewend geraak aan de Ghanese tijd: vertrekken om 8u55, terwijl het project om 9u begint en het zeker een kwartier fietsen is. En dan nog moet ik steeds alle sloten opendoen omdat er nog niemand van de begeleiders is. Gelukkig weten de kinderen van de klas wat te doen. Vandaag namen de meisjes de veegborstels en begonnen ze de klas en de gang te vegen. Enkele jongens waren bezig met tafels te verschuiven naar de juiste plaats én het belangrijkste: de stoelen op een rijtje voor de tv te zetten voor het vaste (educatieve) tv-momentje.

Toen Mister Mohammed ook in de klas kwam, kon ik de laatste 3 kinderen meenemen uit de klas om het alfabet te leren schrijven. Het waren de kindjes die meer moeite moeten doen om bij te leren. Het is een hele opgave om hen te leren lezen. Alle hulpmiddeltjes (letters met tekeningen erbij en zelfs bewegingen van dieren) werden bovengehaald en tegen de pauze lukte het al een beetje meer. Ik hield me ook aan de belofte van gisteren: ik liet hen de foto’s zien van zichzelf met hun eigen versierde naam. Trots dat ze waren om zichzelf op de camera te zien met hun naam erbij! De rest van de voormiddag werd gevuld met prutsen aan de computers. De computerleraar Mustapha was ziek, maar de kinderen wilden heel graag aan de computer. Er werden er enkele opgestart en toen merkten we dat er zeker 3 computers (of misschien waren het de stopcontacten) niet werkten. Uiteindelijk konden maar 4 kinderen (afwisselend met 2 aan de computer) een kwartiertje werken met het programma Gcompris.
Tijdens de middagpauze heb ik voor de derde keer een tussenstop gedaan bij de fietsenmaker. Deze keer was het niet de fietsenmaker zelf, maar zijn zoon die alle klusjes ging opknappen. Hij pompte enkel mijn banden op en zei dat het in orde was.

In de namiddag haalde ik het Ghanese boek ‘Jenkuno mini jengbarisi’ boven. Het is een boek dat ik gevonden heb bij het opruimen van de vrijwilligerskast. Het leuke is dat het een écht Ghanees boek is dat geschreven is in het Dagbanli. Normaal gezien voor KG2, maar alle kinderen (zowel groot als klein) waren enthousiast en wilden het boek eens van dichtbij bekijken. Natuurlijk mochten ze dit! Ik heb me bij de leraar gezet en gevraagd of hij het wou voorlezen en gelukkig wilde hij dat wel doen. Met een groep van 10 (of meer) kinderen rond ons, werd het verhaal verteld. Ik denk dat ze het verhaal 3 keer voorgelezen hebben. Mister Mohammed vertaalde, speciaal voor mij, na elke pagina het verhaal. En toen was het mijn beurt om voor te lezen... . Er kwamen plots nog meer kinderen rond ons zitten. De verwachtingen lagen hoog, maar het lukte. Af en toe klonk er een stiekeme lach omdat ik waarschijnlijk één van de vele vreemde klanken verkeerd uitsprak. Het is verdomd moeilijk om die taal uit te spreken!
Na het verhaaltje werd de 'fix' bovengehaald en kieperden we de dozen met dublo, lego en andere soorten blokken uit over de grond. Een stuk of 30 kinderen hebben zich kunnen amuseren met bouwen van huizen, auto’s en andere vreemde constructies. Leuk om te zien hoe de kinderen ook eens écht kind kunnen zijn, zoals de westerse kinderen die zoveel speelgoed hebben. Af en toe was er een klein ruzietje maar al bij al speelden ze mooi samen! Ondertussen hielpen er enkele oudere kinderen met het opruimen van het voetbalveld. Want dit lag nog vol met omgehakte bomen van vorige week. Ze versleepten stukken van bomen, bonden takken samen, veegden bladeren naar de zijkant en tenslotte verbrandden ze al die bladeren om het terrein terug een beetje speelbaar te maken.

Toen ik thuis kwam tegen half 6 was Lotte er al en was Hamdia uiteraard al aan het koken. We kregen Jolofrijst (met sardientjes) en een ei als avondeten. En als afsluiter ook nog een lokaal drankje dat ze gisterenavond geproduceerd hadden. Ze hadden het, net zoals de waterzakjes, in een plastic zakje gedaan zodat je enkel het hoekje ervan moet bijten om het op te drinken. Het had een sterke gembersmaak waar we in het begin even aan moesten wennen, maar het was lekker. Heel lekker. Het zag er een beetje uit als rode wijn maar dan zonder alcohol en eigenlijk smaakt het ook helemaal anders.

Geschreven door Avontureninbeeld