Zoals elke schooldag begonnen ze met het gebed en enkele ‘godsdienstige’ liedjes, om daarna, zoals elke donderdag en vrijdag, over te gaan naar de les ‘Creative Arts’. De leerkracht had waarschijnlijk geen zin om iets te doen en zo kreeg ik terug de opdracht om een tekening op het bord maken die de kindjes mochten natekenen. Ze zijn niet echt creatief. Ik denk dat ze dat niet mogen van de leerkracht! Iedereen doet hetzelfde, punt uit! Jammer! ik tekende een vis. Gelukkig kunnen niet alle kinderen even goed tekenen waardoor we toch een beetje verschillende vissen kregen. En dubbel gelukkig was ik om te zien dat er toch enkelen hun eigen fantasie gebruikten!

Na de speeltijd nam ik van elk kindje uit de klas (41!) een foto en schreef ik de namen op in mijn schriftje. Hopelijk kan ik tegen eind december dan toch een paar kinderen aanspreken met hun naam. Het viel me op dat er toch veel vreemde en onuitspreekbare namen bestaan op de wereld! Misschien moet ik ze volgende week eens fonetisch opschrijven. Een bijkomstig probleem was dat ik niet zeker wist of de leerkracht de namen wel in de juiste alfabetische volgorde had afgeroepen, want anders ben ik niet zoveel met mijn namen en fotootjes. ik kreeg ook een bijkomende schilderopdracht, nu heb ik al werk in 2 klassen om 5 muurschilderingen te maken. De rest van de tijd gaf ik een lesje ‘English’, een vak mét een werkboek (wow!) zodat de kinderen mee konden kijken naar de plaatjes. Het ging over familie, de dieren en verschillen zien in foto’s. Interessant nog wel, maar je kan er zoveel leukere dingen mee doen dan enkel plaatjes tonen. Hier is nog veel werk aan de winkel op gebied van creatief lesgeven!

Op het einde van de voormiddag was de concentratie zoek en heb ik het Engelse verhaal van Assepoester voorgelezen: Cinderella. De kinderen hingen aan mijn lippen. Niet omdat het zo goed voorgelezen was (want het was in het Engels én met kleine prentjes tussen de woorden zonder het woord erbij) maar vooral omdat ze naar een verhaal mochten luisteren. Ik denk wel dat ze het verhaal verstonden, zeker omdat de leerkracht na elke pagina het onderdeel vertaalde in het Dagbanli.

Donderdagnamiddag is ondertussen vastgelegd als onze wekelijkse lunchnamiddag. Vandaag was het een ‘pizza chicken’ in een modern Tamalees restaurant Tacorabama. Heerlijk! Met een volle buik ben ik dan naar huis gefietst met het voornemen om de was te doen en mijn kamer te kuisen. Maar zoals altijd wijzigden de plannen. Kuisen kon! Wassen niet! Er waren immers geen waskommen. Alle kommen worden namelijk gebruikt voor het eten van de bruiloft. Tegen de avond kwam er buiten iemand bij me zitten. Ik kende deze man nog niet en kon ook zijn naam niet goed onthouden. Er lopen hier de laatste dagen wel meer onbekende mensen op het binnenplein (het zal wel weer met de bruiloft te maken hebben). De man ontpopte zich als mijn privé leerkracht ‘Dagbanli’.

• Dasiba = goeiemorgen (antwoorden met ‘Naa’)
• Attiri = goedemiddag (antwoorden met ‘Naa’)
• Aninwula = goedeavond (antwoorden met ‘Naa’)

Woorden en zinnen, begroetingen en antwoorden, … . Lezen, leren uitspreken en begrijpen. Het was een boeiende avond vol nieuwe woorden die ook werden uitgetest. Ondertussen had Lukman senior mijn kruiswoordraadselboekje geclaimd om Nederlandse woorden op te zoeken in een woordzoeker. Het zijn echte breinbrekers voor hem (hij deed één uur over 8 woorden). Tja, zolang hij zich er maar mee amuseert...

De bruiloft komt heel dichtbij. Vandaag kreeg ik eindelijk een duidelijke uitleg wat er allemaal zal gebeuren. Het worden dus echt 3 dagen (vrijdag-zaterdag-zondag) van feesten, dansen en eten.
De hele avond liepen er mensen binnen en buiten. Familie maar ook vrienden en steeds meer mensen die ik nog nooit gezien had.

Geschreven door Avontureninbeeld